(Nie)piękność

Nasturcja, która ma 28 lat, zyskała piękne imię, choć sama mierzy się z uczuciem bycia nieatrakcyjną. W czasach, gdy wygląd zewnętrzny zdaje się definiować wartość jednostki, Nasturcja stopniowo wycofuje się ze świata, ograniczając kontakty do flirtów internetowych z nieznajomymi mężczyznami, gdzie kryje się za zasłoną anonimowości. Z drugiej strony, 45-letnia Paulina stanowi jej zupełne przeciwieństwo. Uznawana za ideał piękna, ukrywa przed światem, jak wielkim wysiłkiem osiąga ten wizerunek i jak bardzo cierpi z powodu samotności. Kolejne jej związki nie przynoszą oczekiwanej stabilizacji i szczęścia, kończąc się niepowodzeniem.

Pewnego dnia losy Nasturcji i Pauliny przecinają się, pozwalając im odkryć, że piękno i jego brak mogą się wzajemnie uzupełniać, prowadząc do wzajemnego wsparcia. Ta nieoczekiwana relacja skłania do refleksji nad tym, co naprawdę określa współczesne standardy atrakcyjności. Jak definiujemy atrakcyjność? Jak nasze poczucie własnej wartości wpływa na nasze życie? Czy rzeczywiście mężczyźni poszukują tylko doskonałych kobiet? Czy brak klasycznej urody może być wadą, czy raczej ukrytym atutem?