Niebo odsłoni się po burzy. A z popiołów zrodzi się ogień. Tom 4

Co mnie w końcu zmotywowało, żeby w końcu po nią sięgnąć? Kilka dni temu swoją premierę w Polsce miała najnowsza powieść Saby Tahir, której nie mogłam się doczekać. Gdy tylko zaczęłam ją czytać, natrafiłam na znajome imię i… natychmiast ją zamknęłam. Przypomniałam sobie, że akcja tej książki toczy się dwadzieścia lat po wydarzeniach z „A z popiołów zrodzi się ogień”, więc prawie zaspojlerowałam sobie zakończenie😅.

Na początku historii poznajemy Laię, która, próbując uratować swojego brata, zostaje szpiegiem w brutalnej akademii wojskowej Imperium. Tam spotyka Eliasa, żołnierza, który marzy o ucieczce od przemocy systemu. Choć stoją po przeciwnych stronach, ich losy splatają się w walce o wolność i sprawiedliwość, która może👀 odmienić los całego państwa.

Świat, w którym rozgrywa się akcja, inspirowany jest starożytnym Rzymem, i to właśnie ten element uważam za jeden z mocniejszych. Poznajemy kulturę, tradycje i politykę brutalnego, ale bardzo intrygującego Imperium. Jest też magia, której nie ma za wiele ale dla mnie ma w sobie coś wyjątkowego. Pojawia się też sporo postaci, zarówno tych dobrych, jak i złych, które są moim zdaniem świetnie wykreowane.

Podczas czytania tej serii towarzyszyło mi wiele emocji i nieraz się zaskoczyłam. Jeśli lubicie historie skupione na polityce, wojnie i walce o wolność, zdecydowanie warto po nią sięgnąć. Jest tu też wątek romantyczny, ale bardzo subtelny. Osobiście najbardziej odczuwałam go na poziomie przyjaźni i relacji między bohaterami.

Zdarzały się momenty, kiedy akcja była trochę powtarzalna, przewidywalna albo trudno mi było się wciągnąć. Mimo to każdy kolejny tom był coraz lepszy, więc całościowo daję tej serii 4⭐️. Choć szczerze mówiąc liczyłam, że ostatni tom będzie odrobinę mocniejszy🫣.

Bałam się strasznie tej książki i tego w jakim kierunku poprowadzi historię autorka. Już wcześniej pokazałam nam, że jej świat jest krwawy i brutalny, a ona sama nie oszczędza swoich bohaterów, mimo że tak wiele już wycierpieli.

Kocham głównych bohaterów, są złożonymi i niezwykle dobrze wykreowanymi postaciami. Widać w tym tomie ogromną przemianę jaka w nich zaszła. Szczerze mówiąc nie spodziewałam się, że autorka aż tak bardzo uprzykrzy im życie.

Kocham Laie i Eliasa, tych dwoje miało moje serce od tomu pierwszego i wciąż się to nie zmieniło, ale muszę przyznać, że jest też bohaterka, która podbiła moje serce dość niespodziewanie i już tak pozostało.

Helena, to postać niesamowicie wykreowana, nawet nie mogę powiedzieć, że jej historia jest słodko gorzka, bo tak naprawdę bardziej czułam smutek i przygnębienie i masę żalu, że tak potoczyły się jej losy.

To ciekawy świat, system magii jest niepowtarzalny, jak cała ta seria. Autorka nie lubi schematów, tak samo nie lubi oszczędzać swoich bohaterów. To nie jest historia lekka i przyjemna. Dobrze ją się czyta, jest pełna akcji i płot twistów ale jej złożoność i brutalność nie należą do najłatwiejszych do przyswojenia.

Ja jestem oczarowana zarówno światem jak i bohaterami. Autorka nawet czarnym charakterom potrafiła dać tyle od siebie, że ich motywację mimo, że niosły zło i cierpienie, wydawały się czymś naturalnym dla tych bohaterów i po prostu czułam, że tacy oni byli, takie były ich charaktery i tak po prostu musiało być.