Nie opuszczaj mnie

Każdego ranka, jeszcze przed świtem, pan Dominique wchodzi do swojej kwiaciarni. Zanim rozświetli wnętrze i podniesie żaluzje, zatrzymuje się na chwilę z zamkniętymi oczami. W ciszy nawiązuje niewidzialny dialog z kwiatami, dając im czas na powrót do ich miejsc, wierząc, że nocą przemieszczają się niezauważone. Chociaż nigdy nie udało mu się przyłapać ich in flagranti, zawsze spodziewa się, że po zapaleniu światła znajdzie je w wazonach wypełnionych czystą wodą. Czasem, z trudem otwierając drzwi, ma ochotę zamknąć się wewnątrz i uciec od świata. Jednak, gdy dostrzega, jak niewymagające rojnik żyją bez wody i uwagi, zaczyna wierzyć, że i on przetrwa bez miłości.

Kwiaciarnia pana Dominique’a stała się ulubionym miejscem spotkań dla Mercedes i Tilde, dwóch Hiszpanek, które od ponad czterech dekad żyją i pracują w Paryżu. Obie odczuwają samotność: Mercedes została porzucona przez męża zaraz po wjeździe do Francji, a Tilde nigdy nie zaznała prawdziwej miłości. Pewnego dnia ich monotonne życie zakłóca młoda Violeta, uciekająca z Madrytu przed nieodwzajemnionym uczuciem, które wciąż o sobie przypomina. To pełna emocji opowieść o miłości, cierpieniu, nieobecności i samotności, o wygnaniu i emigracji, oraz o tym, jak przypadkowe spotkanie może zmienić nasze życie, zmuszając nas do refleksji i wprowadzenia zmian.

Autorem tej wzruszającej powieści jest Maxim Huerta, urodzony w 1971 roku, absolwent studiów magisterskich z nauk o komunikacji na Uniwersytecie San Pablo CEU w Walencji. W 2014 roku jego książka „La noche sonada” zdobyła nagrodę Premio Primavera de Novela. Huerta jest twórcą takich powieści jak „Que sea la última vez…”, „El susurro de la caracola” i „Sklep w Paryżu”, a także dramaturgiem. Przez lata pracował jako redaktor i prezenter wiadomości w Telecinco i RTVV, a także przez jedenaście lat współprowadził program „El Programa de AR”. Jako dziennikarz pisał o polityce dla prasy walenckiej i pracował w radiu, współpracując między innymi z czasopismem „National Geographic”.