Nazywam się Stephen Florida

Nie czytaj tej książki, jeśli szukasz bohatera, którego można polubić. Nie sięgaj po nią, jeśli chcesz, by literatura głaskała cię po głowie. Ale jeśli jesteś gotów wejść do umysłu, który pulsuje obsesją, samotnością i brutalną pasją, to właśnie tu powinieneś być.
Stephen Florida nie żyje w świecie, który znamy. On żyje na macie. W jego świecie nie ma miejsca na przyjaźń, miłość, ani nawet na chwilę wytchnienia. Każda myśl, każdy sen, każdy skurcz mięśnia podporządkowany jest jednemu celowi: zostać mistrzem zapasów. Ale to nie jest opowieść o sporcie. To opowieść o tym, co się dzieje, gdy człowiek staje się swoim własnym więzieniem.
Czytając tę książkę, nie jesteśmy widzami. Jesteśmy zakładnikami. Autor pisze tak, że czujemy pot na karku, słyszymy zgrzyt zębów, wpadamy w paranoję razem z bohaterem. Narracja w pierwszej osobie nie daje nam wyboru - jesteśmy w środku jego głowy, a tam jest ciasno, duszno i niebezpiecznie.
To nie jest książka, która wzrusza.
To książka, która boli. Stephen jest sierotą, ale nie prosi o współczucie. Jego samotność jest jak stalowy pancerz - nieprzenikalna i ciężka.
W pewnym momencie zaczynasz się zastanawiać, czy jego obsesja to ucieczka przed traumą, czy może jedyny sposób, by w ogóle istnieć.
Nie ma tu sentymentalizmu. Jest brutalna szczerość. Są halucynacje, są momenty, w których nie wiesz, czy to, co czytasz, dzieje się naprawdę, czy tylko w głowie Stephena. Ale to właśnie sprawia, że ta książka zostaje z tobą długo po ostatniej stronie.
Ta książka to ostrzeżenie. To przypomnienie, że pasja może być piękna, ale też destrukcyjna. Że dążenie do celu bez granic może sprawić, że przestaniemy być ludźmi. Że samotność nie zawsze jest wyborem, czasem jest skutkiem ubocznym marzeń.
To opowieść o tym, co się dzieje, gdy człowiek przestaje być człowiekiem, a staje się ideą. I o tym, jak bardzo boli, gdy ta idea zaczyna się rozpadać.



„Zabij głowę, a umrze ciało.”

„Przeszłość jest obdzieraniem ze skóry. Podobnie jak przegrywanie.”

„Tęsknota za przeszłością jest tęsknotą za okolicznościami, które już nie istnieją.”

„Poczucie, że pewien etap dobiegł końca, jest nie do pogodzenia z rozumem. Poznanie, z drugiej strony, jest wszystkim, na co można liczyć.”