Nauki o bezpieczeństwie

Książka oferuje wgląd w rozwój studiów nad bezpieczeństwem z perspektywy filozofii nauki. Autor analizuje kluczowe standardy naukowości, opierając się na pracach Karla Poppera, Thomasa Kuhna, Ludwika Flecka i Imre Lakatosa, a następnie bada ich zastosowanie w kontekście dwóch przypadków: szkoły amerykańskiej oraz nowo kształtującej się szkoły polskiej. Publikacja jest rozprawą teoretyczną w dziedzinie bezpieczeństwa i przybliża, jak kluczowe instytucje naukowe współdziałają ze sobą.

W poszczególnych częściach książki autor bada, jak bezpieczeństwo stało się jednym z centralnych tematów nauk społecznych. Tłumaczy, że stało się to możliwe dzięki wsparciu ze strony państwa oraz rosnącym potrzebom informacyjnym wojskowości i polityki. Stany Zjednoczone stanowiły kluczowy punkt odniesienia, gdzie zimna wojna znacząco wpłynęła na rozwój studiów strategicznych. Po rozszerzeniu definicji bezpieczeństwa, ukształtowały się współczesne globalne studia nad bezpieczeństwem.

W Polsce, bezpieczeństwo tradycyjnie było przedmiotem analiz wojskowych, a także badań prowadzonych przez cywilne służby bezpieczeństwa oraz naukowców z dziedziny nauk społecznych. W 2011 roku powołano odrębną dyscyplinę naukową o nazwie "nauki o bezpieczeństwie", która integruje wiedzę z zakresu wojskowości, policji, wywiadu, prawa oraz politologii. Dyscyplina ta jest unikalna w skali OECD. Autor podejmuje próbę zrekonstruowania jej rozwoju, przyglądając się dobrym praktykom z globalnego środowiska naukowego.