Nagie serca

Colleen Hoover jest moją ulubioną pisarką. Gdyby ktoś mnie prosił o wskazanie jednej, jedynej autorki, która potrafi wzbudzić tak szczere emocje, a jednocześnie zaciekawić niebanalną fabułą, nie wahałabym się ani chwili. Hoover jest moją numer 1 odkąd przeczytałam "Hopeless". 

Dawno nie miałam tak, że usiadłam i przeczytałam całą długą powieść za jednym posiedzeniem, ale to właśnie powieść mojej ulubionej autorki, “Nagie serca”, mnie tak wciągnęła, że nie mogłam się od niej oderwać nie skończywszy czytania całej powieści. Colleen Hoover napisała tak piękną książkę, która wywołała we mnie głębokie uczucia. To jedna z tych książek, które urzekły mnie od samego początku i nie chciałam jej odłożyć... więc nie zrobiłam tego.

Beyah nigdy nie miała lekkiego życia, przeżyła wiele różnych, ciężkich wydarzeń, a ma dopiero dziewiętnaście lat. Trudno sobie wyobrazić, co ona przeżywa, gdy pomyśli się o tym jak rozpieszcza nas życie w porównaniu do Beyah… Po tym jak tragedia dotyka jej matkę, dziewczyna zostaje bez dachu nad głową. Przeprowadza się więc z przyczepy, w której mieszkała ze swoją matką w Kentucky do pięknego domku na plaży w Teksasie, należącego do jej ojca. Beyah nigdy wcześniej nie mieszkała z ojcem, ale potrzebuje miejsca na lato przed rozpoczęciem studiów, więc jedzie.

Beyah ma przyrodnią siostrę, której nigdy nie spotkała o imieniu Sarah, a Sarah ma przyjaciela o imieniu Samson. Samson i Beyah wydają się być z zupełnie innych światów, różnią ich chociażby posiadane pieniądze, ale są do siebie bardziej podobni niż mogłoby się wydawać. Oboje mają wiele sekretów, których boją się wyjawić innym, ale nie mogą uciec od wrażenia, że chcą je przekazać sobie nawzajem. Ich życiorysy są połamane i oboje potrzebują pomocy w przepracowaniu różnych traum i znajdują w sobie nawzajem oparcie.

Ta historia jest ciężka, przygnębiająca i łamiąca serce, ale jest też piękna. Beyah jest tak niesamowicie silną postacią, jej historia jest bardzo poruszająca. Pod koniec tej książki płakałam tak mocno, nawet nie tyle ze wzruszenia nad losem bohaterów, co nad tym jak dobrze napisana jest to książka i że właśnie będę się z nią rozstawać. “Nagie serca” to powieść z niesamowitą fabułą, ciekawymi postaciami oraz unikalnym, wspaniałym stylem Colleen Hoover. Każda jej książka to mały powód do świętowania. Ani razu się nie zawiodłam na jej książce. Szczerze ją polecam.

Po przeczytaniu w zeszłym roku kilku książek Collen Hoover, podjęłam decyzję, że przez jakiś czas nie będę sięgać po książki tej autorki. Nie zrozumcie mnie źle, to nie jest tak, że nie podobało mi się jej pisanie - uznałam po prostu, że powoli chcę sobie dawkować jej twórczość, żeby nagle nie skończyły mi się jej książki do czytania :). Minęło więc kilkanaście miesięcy, a ja właśnie po raz pierwszy od czasu tej przerwy przeczytałam jej książkę “Nagie  serca”.

W tej powieści śledzimy losy pewnej młodej dziewczynie o imieniu Beyah, która mieszka w przyczepie wraz z uzależnioną matką. Jej życie wydaje się rozpadać, kiedy jej matka umiera z przedawkowania, a ona zostaje bez miejsca, w którym mogłaby zamieszkać. Dzwoni więc do swojego rodzonego ojca, z którym jej kontakt po latach po prostu się zerwał i prosi, by mogła zostać z nim przez lato. Gdy ojciec się godzi, Beyah nie wie jak jej życie się zmieni w ciągu tego lata. A ta zmiana będzie nosić imię Samson. Dalsze losy postaci to głównie romans tych dwojga złamanych młodych ludzi, którzy znajdują nadzieję w sobie nawzajem.

Myślę, że im mniej wiecie o tej książce, tym lepiej. Będzie wtedy ona w stanie was nie raz zaskoczyć i zadziwić. Postarałam się więc za wiele nie zdradzać w tej recenzji. Ta książka jest smutna i łamiąca serce, Beyah doświadcza wielu tragedii i ciężkich chwil w tak młodym wieku i te doświadczenia ukształtowały ją jako osobę, jaką jest teraz. Uwielbiam też poboczne postaci, takie jak przyrodnią siostrę głównej bohateki, Sarę, zaś Samson był frustrujący na początku, ale również z czasem dał się polubić. Ta książka jest wszystkim, czego można się spodziewać po książce Colleen Hoover. Ale niektóre sceny w tej książce naprawdę mnie poruszyły i nie zapomnę o nich w najbliższym czasie. Zakończenie też było całkiem niezłe.

To nie jest moja ulubiona powieść Colleen Hoover, bo bądźmy szczerzy, czy coś kiedykolwiek przebije "It Ends With Us"? Prawdopodobnie nie. Ale ta książka jest całkiem dobra, wzrusza, łapie za serducho i jest idealną książką na lato. Jest lekka, ale nie brakuje w niej też dramatyzmu. W gatunku New Adult nie ma lepszej autorki niż Hoover.