Mozaika Śladami Rechowiczów

Twórczość Gabrieli i Hanny Rechowiczów jawi się jako symbol wolności, pozwalając im na kreowanie przestrzeni, w której estetyka nie ulega wpływom politycznym, nawet w trudnych czasach PRL-u. W środowisku zdominowanym przez monotonność tamtej epoki, wyróżniają się jako prawdziwe ikony: ona, zwracająca uwagę oryginalnymi kreacjami, często wykonanymi z zasłon, a on, zawsze elegancki i powściągliwy. Dzięki swoim artystycznym dziełom, takim jak mozaiki i freski, przekształcają otaczającą rzeczywistość, wykorzystując nietuzinkowe materiały – kamienie, potłuczoną ceramikę czy szkło – redefiniując krajobraz Polski Ludowej. Gaber zaś, będąc ilustratorem czasopism oraz książek dla dzieci, z biegiem czasu rozwija się w kierunku uznawanego malarstwa sztalugowego, które zdobywa szczególną popularność w Japonii. Mimo że aż do 2011 roku ich szkice nie były prezentowane w Polsce, ślady twórczości Rechowiczów można odnaleźć w takich miejscach jak Łańcut czy Nałęczów. Odtworzona dokumentacja fresku z warszawskiego Supersamu, niefortunnie już nieistniejącego, wzbudza zainteresowanie mediów.

Książka autorstwa Maxa Cegielskiego, przypominająca mozaikę, zabiera nas w podróż przez nieodwracalne dzieła na rzecz przemijalności. Jest to również osobista refleksja nad historią Polski od 1920 roku do współczesnych czasów, przedstawiająca złożone relacje między artystami a władzą. Opowieść naświetlana jest poprzez działania Rechowiczów oraz takich postaci jak Andrzej Wajda, awangardowe duo KwieKulik, Szymon Bojko czy Abraham Zemsza, uczeń Claude’a Lévi-Straussa i bliski przyjaciel bohaterów książki. Max Cegielski nieustannie poszukuje swoich korzeni, badając tajemnice przemijania i śmierci, fenomen narodzin, pragnienie tworzenia własnego życia, cenę niezależności i znaczenie sztuki.

Próba uchwycenia wspomnień o Hannie i Gabrielu Rechowiczach łączy elementy reportażu, eseju oraz powieści, dążąc do zgłębienia zjawiska, które wciąż umyka. Autor podkreśla: „Po książkach o Indiach, Pakistanie czy Turcji zrozumiałem, że muszę wreszcie pojąć Polskę i samego siebie, a dzięki losom Rechowiczów zyskałem klucz do naszej historii”.