Stan książek
Nasze książki są dokładnie sprawdzone i jasno określamy stan każdej z nich.
Nowa
Książka nowa.
Używany - jak nowa
Niezauważalne lub prawie niezauważalne ślady używania. Książkę ciężko odróżnić od nowej pozycji.
Używany - dobry
Normalne ślady używania wynikające z kartkowania podczas czytania, brak większych uszkodzeń lub zagięć.
Używany - widoczne ślady użytkowania
zagięte rogi, przyniszczona okładka, książka posiada wszystkie strony.
Mów do mnie
Masz tę lub inne książki?
Sprzedaj je u nas
Codziennie, wielokrotnie, nachodzi mnie chęć, aby wysłać pocztówkę do miejsca, w którym przebywasz, choć nie znam jego adresu: Żałuję, że nie ma Cię tutaj. Słowa nie oddają bólu po stracie ani nie wypełniają pustki po odejściu bliskiej osoby. Melanie, zmagając się z tym cierpieniem, zaczęła malować. Jej mama była nieco ekscentryczną artystką i niesamowitą osobą, która zmarła na raka. Malarstwo pozwala Melanie poczuć bliskość matki.
Z kolei Damon przerzucił się na fotografię. Jego najlepszy przyjaciel, Carlos, który był fotografem, odebrał sobie życie. Damon próbuje zrozumieć jego decyzję i wierzy, że przez soczewkę aparatu zobaczy świat tak, jak robił to Carlos. Dla obu bohaterów sztuka stała się formą terapii i promykiem nadziei w długim procesie powrotu do normalności.
Ich drogi krzyżują się podczas przygotowań do szkolnej adaptacji Otella. Łączy ich wiele wspólnych doświadczeń, a rozmowy, które zaczynają ze sobą prowadzić, przynoszą im ulgę. Z czasem odkrywają, że wsparcie i zainteresowanie ze strony życzliwej osoby mogą być najlepszym lekarstwem na smutek.
Wybierz stan zużycia:
WIĘCEJ O SKALI
Codziennie, wielokrotnie, nachodzi mnie chęć, aby wysłać pocztówkę do miejsca, w którym przebywasz, choć nie znam jego adresu: Żałuję, że nie ma Cię tutaj. Słowa nie oddają bólu po stracie ani nie wypełniają pustki po odejściu bliskiej osoby. Melanie, zmagając się z tym cierpieniem, zaczęła malować. Jej mama była nieco ekscentryczną artystką i niesamowitą osobą, która zmarła na raka. Malarstwo pozwala Melanie poczuć bliskość matki.
Z kolei Damon przerzucił się na fotografię. Jego najlepszy przyjaciel, Carlos, który był fotografem, odebrał sobie życie. Damon próbuje zrozumieć jego decyzję i wierzy, że przez soczewkę aparatu zobaczy świat tak, jak robił to Carlos. Dla obu bohaterów sztuka stała się formą terapii i promykiem nadziei w długim procesie powrotu do normalności.
Ich drogi krzyżują się podczas przygotowań do szkolnej adaptacji Otella. Łączy ich wiele wspólnych doświadczeń, a rozmowy, które zaczynają ze sobą prowadzić, przynoszą im ulgę. Z czasem odkrywają, że wsparcie i zainteresowanie ze strony życzliwej osoby mogą być najlepszym lekarstwem na smutek.
