Mors immatura. Dziecko i śmierć w literaturze i kulturze drugiej połowy XIX i w początkach XX wieku (na tle europejskim)

Książka wnika w tematykę utraty dziecka, jaką rozpowszechniano w kulturze drugiej połowy XIX i początku XX wieku. Zawiera ona nowatorską perspektywę analizy takich doświadczeń, łącząc inspiracje z badań nad dziećmi, psychoanalizy i teorii afektywnej. Autorka przedstawia w polskiej literaturze kategorię książek pocieszenia, zaczerpniętą z tradycji anglosaskiej. Bazując na bogatej polskiej literaturze, takiej jak dzieła Marii Konopnickiej, Aleksandra Świętochowskiego i Stefana Żeromskiego, które dokumentują doświadczenie straty, autorka kreuje mit konsolacyjny. Pokazuje on, jak w sytuacjach dotkliwego cierpienia postać zmarłego dziecka inicjuje proces refleksji nad wiarą i niewiarą oraz na nowo kształtuje pojęcie sensu życia. Staje się to podstawą dla egzystencjalnych i literackich wyborów dokonywanych przez twórców.