Moje ciało nie ma historii

Salwa an-Nu'ajmi to syryjska poetka i autorka powieści, która przyszła na świat w Damaszku, a od lat siedemdziesiątych mieszka w Paryżu. Studiowała teatrologię i filozofię muzułmańską na Sorbonie. W 1980 roku wydała swój pierwszy tomik poezji w języku arabskim zatytułowany "Paralele". Poza pisarstwem an-Nu'ajmi angażuje się również w działalność dziennikarską, współpracując z licznymi czasopismami i gazetami arabskimi. Ma silne powiązania z paryskim Instytutem Świata Arabskiego, gdzie kieruje działem prasowym. Jej znana i kontrowersyjna powieść, "Smak miodu", zyskała zainteresowanie wydawców na całym świecie.

Nowa książka autorki, będąca kontynuacją tematów podjętych w "Smaku miodu", przedstawia ezoteryczną narrację o przemianie życia w ciągłą opowieść, której niełatwo jest uchwycić na papierze. Główna bohaterka, Hazar, od urodzenia żyje w zawieszeniu pomiędzy różnymi kulturami. Dorastała między chrześcijaństwem a islamem, co wymusiło na niej konieczność stworzenia własnego systemu wartości, który pozwalałby jej na znalezienie harmonii w codziennym życiu. Realizacja jej marzeń i podróż do Francji oznaczałby jednak, że musi porzucić powrót do Syrii, co wiąże się z trudnymi emocjonalnie konsekwencjami. Ta decyzja przynosi wiele wyzwań: niełatwe wspomnienia, osądy ze strony przyjaciół, dla których ojczyzna pozostaje niepodważalnym priorytetem, oraz dzieci, które dorastają i mówią innym językiem niż ich matka.

Pewnego dnia Hazar otrzymuje propozycję podróży, która może pozwolić jej zmierzyć się z własną przeszłością. Od dzieciństwa kultywowała marzenie o samotności i wewnętrznym spokoju, jak opowiada we fragmencie książki, w którym wspomina, jak w wieku siedmiu lat szukała schronienia, zasypiając pod łóżkiem. Choć jej rodzina nie rozumiała, dlaczego wybrała tak nietypowe miejsce, dla niej było to pragnienie oddalenia się i poszukiwania samotności, która stanowiła jej ciche marzenie.