Moja babcia, mój dziadek

Babcia w sportowych tenisówkach, dziadek w letnich kąpielówkach. Babcia promienieje jak perła, a dziadek jak muszelka. Obydwoje mają swoje pasje, marzenia oraz życiowe radości i zmartwienia. Mimo iż są w dojrzałym wieku, w sercu pozostają zawsze młodzi i głęboko zżyci z ukochanymi wnukami. Ta urokliwa książka obrazkowa autorstwa Małgorzaty Swędrowskiej i Joanny Bartosik to kolejna propozycja rodzinnej lektury po publikacji "Moja mama, mój tata", która z delikatnością i starannością ukazuje wizerunki babć i dziadków.

Kiedy przygotowywałam ilustracje do książki "Moja mama, mój tata", myślałam o swoich rodzicach. Pracując nad "Moją babcią, moim dziadkiem", zdałam sobie sprawę, że ci rodzice z poprzedniej okładki są już dziadkami, więc to oni powinni stać się bohaterami także tej części. Starałam się uchwycić perspektywę kilkuletniego dziecka, które postrzega swoich dziadków jako młodszych od moich, co wymagało ode mnie ostrożności, by nie pomylić pokoleń. Współczesny obraz dziadków znacznie różni się od tego, który pamiętam z dzieciństwa. Pomocne okazały się obserwacje moich rodziców w ich nowej roli dziadków, co umożliwiło mi zilustrowanie współczesnych relacji pomiędzy dziadkami a wnukami. Chciałam pokazać ich w różnych odsłonach - energicznych i zamyślonych, radosnych oraz nieco melancholijnych, zwyczajnych i wyjątkowych - tak, by każdy mógł odnaleźć w tych obrazach kawałek siebie i swoich bliskich.

Babcia i dziadek są niezwykle ważnymi postaciami w życiu dziecka. Często mają więcej czasu, uwagi i czułości, które mogą ofiarować, choć bywają także zajęci, zmagają się z chorobami i nieraz odczuwają bezradność. Niemniej jednak zarówno dziadkowie ofiarują siebie swoim wnukom, jak i dzieci mogą stać się dla nich niezwykłym lekarstwem i impulsem do dalszego życia.

Podobnie jak książka "Moja mama, mój tata", ta publikacja harmonijnie łączy tekst i obrazy, które zachęcają do tworzenia własnych historii. Szczególną cechą jest głęboka refleksja dotycząca relacji z dziadkami. Dziecko odkrywa tę relację w warstwie wizualnej, a dorosły odnajduje momenty refleksji ukryte między wierszami, w metaforach i subtelnych odcieniach znaczeń. Chciałam pokazać nie tylko radosnych, zawsze gotowych do wyzwań dziadków, ale też zaznaczyć, jakie trudności mogą napotykać, i jak różnorodny może być obraz starości.