Misia i jej mali pacjenci. Nieoczekiwana przeprowadzka

Mój syn skończył w ubiegłym miesiącu pięć lat i czytanie idzie mu co raz lepiej – potrafi składać kolejne wyrazy w jedną całość i jak twierdzi, bardzo lubi to robić ? Do tej pory jednak mieliśmy bajki, które bajkami były tylko z nazwy, więcej przynosiły radości i rozrywki niż prezentowały interesującą treść do czytania przez długie, jesienne wieczory. Nie spieszyłam się z bardziej wymagającymi treściami, bo jak usłyszałam od zaprzyjaźnionej pani logopedy, na początkowym etapie dla dziecka najważniejsze jest wprowadzanie książeczek ze spokojnymi, pojedynczymi ilustracjami, bynajmniej nie związanymi z poszukiwaniem szczegółów wśród miliona innych szczegółów - czyli wszystkie wyszukiwanki na poczatku odpadały. Kolejno stopniowo i powolutku wprowadzałam książki zwiększające ilość kolorów, ilustracji oraz szczegółów - początkowo wystraszył nam motyl na wielkim, białym tle i ciekawość mojego dziecka, które potrafiło się wpatrywać przez godzinę w jeden obraz i zadawać milion pytań z nim zwiazanych ? Czasami można o tym wszystkim zapomnieć, i nie wynika to ze złych intencji, ale w obliczu mnogości treści sama czułam się przytłoczona niekiedy wyborem i kupowałam bajki, które mój syn chciał przede wszystkim za sprawą atrakcyjnej okładki - kto raz uległ w podobnej sytuacji ten wie, jak trudno się z niej później wycofać, zwlaszcza ze dzieci maja niesamowita skłonność do wyborów, które wcale nie sa odpowiednie dla ich wieku ?  

“Misia i jej mali pacjenci. Nieoczekiwana przeprowadzka”to seria ksiązek od Anieli Cholewińskiej-Szkolik, w których autorka przedstawia dzieciom uroczą, tytułową bohaterkę - Misia mieszka razem z rodzicami w niewielkiej miejscowości, gdzie często odwiedza ze swoim psem Popikiem dziadków, a jeszcze częściej jeździ z nimi lub z rodzicami po górach, lasach, rzekach i nad morze, spotykając przy tym mnóstwo zwierzątek potrzebujących jej uwagi, cierpliwości i często również pomocy ? Mała dziewczynka nie waha się przed ratowaniem świata wokół niej, zawsze gotowa jest aby wzorem swojego dziadka taka (weterynarza) znaleźć receptę na kolejne kłopoty swoich małych przyjaciół ? Autorka przywiązuje dużą uwagę do otwierania dzieciom oczu na piękno natury, Misia bardzo często na łamach książek opisujących jej przygody podkreśla, że najlepsze na świecie są spacery po lesie, co w przypadku mojego syna okazało się niezwykle inspirujące, kiedy zbliża się weekend i wie, ze to nie czas aby iść do przedszkola, często słyszymy z mężem aby wybrać się do lasu i oglądać wiewiórki ?  
 
Dla dzieci w jakim wieku odpowiednie będą ksiazeczki należące do serii “Misia i jej mali pacjenci”? Na pewno wśród najmłodszych będzie okazja aby im czytać i przyzwyczajać do tego rytuału, niemniej głównym założeniem serii jest skierowanie jej dla dzieci, które rozpoczynają już naukę z czytaniem – kolejne perypetie tytułowej bohaterki opisane są prostym ale jednoczesne barwnym i pięknym językiem, nie brak odniesień do zachodów słońca, zapachu i smaku posiłków, czy tez samopoczucia Misi i jej przyjaciół. Dziecko czytając o tym wszystkim, zaczyna dostrzegać wokół siebie stopień złożoności otaczającej go rzeczywistosci i co ważne, potrafi trafniej nazywać swoje własne uczucia i emocje. Zdecydowanie polecam serię “Misia i jej mali pacjenci”, o powodzeniu tych książeczek najlepiej świadczy fakt, ze cieszą się one niesłabnącym zainteresowaniem wśród dzieci już od kilku lat ?  

Opowiem wam dziś historię jaka przydarzyła mi się wczoraj – mieszkamy w domu jednorodzinnym na obrzeżach Krakowa, gdzie co jakiś czas pojawiają się dziki, sarny i inne stworzenia, których mój syn jest szalenie ciekaw i najchętniej by je od razu wyściskał ? W domu mamy psiaka, który często bawi się z synkiem na ogrodzie, a czasem rowniez nam ucieka wynajdując rożne dziury w płocie albo... kopiąc pod nim, bo i takie rzeczy się zdarzały ? Wczoraj mój Franek przybiegł ze szlochem, że Ancymon – nasz pies – znowu uciekł i nie wiadomo gdzie jest! Zerwałam się na równe nogi i ruszyłam z dzieckiem w poszukiwaniu psa, nie trwało to jednak długo! Okazało się ze nasz Ancymon nie tylko z imienia lubi pakować się w kłopoty, tym razem jednak mnie zaskoczył - po drugiej stronie ulicy był inny piesek, który miał coś z nóżka - syn stwierdził, ze trzeba mu pomoc, nie godzi się tak zostawić stworzenia w potrzebie ?  
 
Finalnie nie mogłam oczywiście wpuścić do domu obcego psiaka, nie mając pewności jaki jest jego stan zdrowia i czy był w ogóle szczepiony, zadzwoniłam wiec po weterynarza i przyjechali ze schroniska udzielić mu pomocy. W dniu wczorajszym nie czytaliśmy za bardzo bajki, choć wieczorem nasz rytuał został zachowany – Franek się wykąpał, zjadł kolacje i przyniósł swoja ulubioną bajkę do czytania “Misia i jej mali pacjenci. Nieoczekiwana przeprowadzka”. Wspominam o niej, ponieważ tytułowa bohaterka Misia i jej pies Popik miała podobną przygodę do naszej – tyle ze w historii opowiedzianej przez Anielę Cholewińską-Szkolik, wszystko skończyło się dobrze, piesek wydawał się bezdomny, ale wkrótce znalazł właściciela nie bez pomocy Popika, tymczasem życie wygląda trochę mniej różowo i szanse, ze piesek którego spotkaliśmy znajdzie przytulny, ciepły dom są pewnie sporo mniejsze... ciesze się jednak, ze syn był świadkiem tej sytuacji, rozmawialiśmy o tym sporo i mój Franiu zadziwiająco dużo zrozumiał z całej historii ? Spora w tym zasługa Misi – ta bajka czyni dzieci bardziej wrażliwymi na dobro zwierząt, nie pozwala przejść obojętnie gdy dzieje się im krzywda, a wszystko to zostało przedstawione przez autorkę w formie interesujących i angażujących dla dzieci treści, okraszonych wspaniałymi ilustracjami Agnieszki Filipowskiej ?  
 
“Misia i jej mali pacjenci” to jedne z najlepszych bajek dla dzieci aktualnie na rynku ?