Między Bogiem a prawdą

Autobiografia profesora Marka Artura Abramowicza, zatytułowana *Między Bogiem a prawdą*, to nie tylko relacja z jego drogi naukowej, ale także swego rodzaju most łączący fizykę z duchową refleksją. Autor, wyróżniający się zarówno talentem pisarskim, jak i głęboką wiedzą, prowadzi czytelnika przez skomplikowane zagadnienia naukowe, nie bojąc się odwoływać do takich pojęć jak metafizyka, transcendencja czy Bóg. Tekst jest odważnym głosem w dyskusji o relacji między subiektywną wiarą a obiektywną nauką, podejmując próbę pokazania, dlaczego te dwie sfery nie muszą być ze sobą sprzeczne.

Abramowicz porusza zdolność fizyki do rozważań na temat metafizycznych aspektów rzeczywistości, sugerując, że może być to wręcz jej obowiązek. Rozprawia się z pojęciem Wszechświata wyregulowanego w sposób antropiczny, a także krytycznie analizuje popularne uproszczenia oraz intelektualne trendy. Książka jest napisana z lekkością i humorem, co sprawia, że złożone tematy stają się bardziej przystępne. Znajdziemy w niej frapujące rozdziały, na przykład o polskich pączkach w kosmosie czy rozważania dotyczące szczupłych dysków, a także skomplikowane terminy jak macierze i tensory, które zadowolą miłośników nauk ścisłych.

Abramowicz przedstawia siebie nie tylko jako naukowca, ale także jako człowieka pełnego pasji, który z radością doświadcza życia w różnych jego aspektach. Dzieli się wspomnieniami z miejsc, które miały na niego wpływ, takich jak korsykańskie plaże czy wybrzeże w Trieście, gdzie uprawia fizykę i toczy dyskusje teologiczne. *Między Bogiem a prawdą* to dzieło będące zarazem intelektualną autobiografią, zbiorem podróżniczych doświadczeń, pamiętnikiem fascynacji literackich i zestawem fenomenalnych opowieści anegdotycznych, które łączą się w unikalne, metafizyczne credo.