Materiały źródłowe do działalności norweskich...

Norwegia od zawsze była jednym z czołowych krajów w dziedzinie żeglugi morskiej, a wpływ na to miały unikalne cechy geograficzne tego państwa. Ze wszystkich stron otoczona morzem, z linią brzegową przekraczającą 21 tysięcy kilometrów, Norwegia została ukształtowana przez swoje położenie i rzeźbę terenu, zdominowaną przez wysokie góry i wąskie doliny. Taki krajobraz naturalnie kierował mieszkańców na morze, skłaniając do tworzenia portów z głęboką wodą i rozwijania kabotażu wśród licznych wysp szerowych. Dzisiaj ponad połowa Norwegów mieszka wzdłuż wybrzeża lub na pobliskich wyspkach, co tylko podkreśla znaczenie morza w ich życiu. Historia morskiej Norwegii, a szczególnie jej floty handlowej, jest szczególnie widoczna w XX wieku. Po uzyskaniu niepodległości w 1905 roku, Norwegia skoncentrowała się na rozwoju konsularnym, co wspierało norweską żeglugę i handel morski. Na czele 18 rządów Norwegii między 1905 a 1939 rokiem trzej premierzy byli armatorami, z których Gunnar Knudsen i Johan Ludwig Mowinckel przewodzili wielokrotnie.

W tej książce autor stara się zapełnić istniejącą lukę w badaniach nad norweską marynarką, korzystając z archiwów norweskich, polskich i angielskich. Ta kompleksowa analiza, wsparta diagramami, stanowi pierwsze takie szerokie zestawienie dostępnych materiałów. Niestety, źródła, z których czerpane są dane, nie są pełne. Rejestry gdańskiego portu często pomijają masę ładunków i zawierają błędne informacje o statkach i armatorach. Co więcej, dokumentacja wychodzących statków nie obejmuje kilku tygodni na początku 1922 roku, a w Archiwum Państwowym w Gdańsku brak jest danych dotyczących pewnego okresu w latach 1927-1929.