Lustro Marii

Ukazana tutaj Maria Skłodowska, znana później jako noblistka, dorastała w niezwykłych czasach, gdy wciąż wielu naukowców było zafascynowanych hipnozą i spirytyzmem. Również jej przypadnie w udziale wyzwanie związane z tymi zjawiskami. Młoda dziewczyna, pełna geniuszu, pragnęła przekroczyć granice czasu, by jeszcze raz ujrzeć swoją matkę, co zaprowadziło ją do tajemniczej sprawy z wynalazcą eksperymentującym z lustrami. Wszystko to rozgrywało się w Warszawie z epoki "Lalki", pełnej kontrastów - piękna i niesprawiedliwości, bogactwa i biedy, carskich żołnierzy i polskich patriotów, pomylonych mistyków i zbuntowanych studentów, przestępców i ideowców.

Dorosła Skłodowska wniesie świat w nowoczesność. Już jako uczennica gimnazjum w 1883 roku, dzieliłaby teraz wiele wspólnych doświadczeń z dzisiejszymi młodymi ludźmi: była introwertyczna, zniechęcona szkolnym rygorem, przytłoczona rodzinnymi oczekiwaniami i nieustanną presją. Oczekiwano od niej, że jako geniusz zawsze będzie najlepsza - wyjątkowa! Jej fotograficzna pamięć sprzyjała zdobywaniu wiedzy, lecz nie przynosiła szczęścia. Nie pomagała w przezwyciężaniu żalu, radzeniu sobie z kompleksami, odnalezieniu wiary czy prawdziwej miłości.

Nawet nadzwyczajne umiejętności Marii nie otworzyły jej drzwi do studiów, gdyż w Imperium Rosyjskim uczelnie były dostępne jedynie dla mężczyzn. Było wiele chwil, gdy Maria chciałaby zburzyć ten opresyjny świat lub roztrzaskać go na kawałki jak lustro.