Łowcy skarbów. Jak ojcowie archeologii rozkradli bogactwa Orientu

Niemieccy archeolodzy podejmowali wyprawy do Imperium Osmańskiego z zamiarem odnalezienia i zabezpieczenia cennych artefaktów. Ich misją było ochrona historii przed zapomnieniem, poprzez wydobycie starożytnych skarbów spod warstw pustynnego piasku. Jednak zamiast ratować to dziedzictwo, wielu z nich przyczyniło się do rabunku.

Do Niemiec trafiły bezcenne obiekty, takie jak ołtarz pergamoński, brama targowa z Miletu czy skarb Priama, a także popiersie Nefretete. Każda z tych rzeczy jest symbolem historii przepełnionej kradzieżą. Opowieść o tych ekspedycjach jest pełna przemocy, intryg oraz nieetycznych działań podsycanych żądzą bogactw i wpływu. Kim naprawdę byli ci, którzy przewodzili archeologicznym odkryciom? Byli szanowanymi naukowcami, z ukrytymi misjami, czy też zwykłymi poszukiwaczami skarbów pragnącymi jedynie zysków z bogactw dawnych cywilizacji?