Lalka

"Lalka" to znakomity przykład literatury pozytywistycznej, zaliczany do kanonu polskich powieści społeczno-obyczajowych. Książka dostarcza wyrazistego obrazu życia w Polsce pod koniec XIX wieku, ukazując trzy pokolenia Polaków. Powieść porusza tematykę zmian w obyczajach i przekonaniach przedstawicieli arystokracji, szlachty oraz mieszczaństwa, ale również dotyka sytuacji niższych warstw społecznych, studentów, a także polskich Żydów. Akcja osadzona jest w Warszawie w latach 1878-1879, a jej centralnym wątkiem jest niespełniona miłość Stanisława Wokulskiego, zamożnego kupca, do arystokratki Izabeli Łęckiej, która poprowadzi go do tragicznego finału.

Obok tej głównej historii, powieść ukazuje losy innych postaci, które reprezentują różne grupy społeczne. Znajdziemy tu baronostwo Krzeszowskich z arystokracji, idealistycznego Juliana Ochockiego, który oddaje się rozwojowi nauki i techniki, Helenę Stawską, kobietę porzuconą przez męża, która darzy uczuciem Wokulskiego, oraz Ignacego Rzeckiego, lojalnego subiekta, którego pamiętniki wprowadzają do książki zagadnienia narodowościowe.

Pierwsze wydanie "Lalki" ukazało się w 1890 roku i zyskało dużą popularność, co zaowocowało licznymi adaptacjami teatralnymi, radiowymi oraz filmowymi. Powieść znajduje się w kanonie lektur szkół średnich, będąc istotnym elementem edukacji literackiej.