Ku filozofii fotografii

Vilm Flusser (1920–1991) to wybitny myśliciel o niezwykle oryginalnym podejściu, który stał się obywatelem świata z konieczności. Urodzony w Pradze, jako czeski Żyd, musiał w 1939 roku opuścić rodzinną ziemię, emigrując do São Paulo. W tym brazylijskim mieście, w latach 60. XX wieku, rozpoczyna swoją akademicką karierę, a od lat 70. powraca do Europy, gdzie prowadzi wykłady. Ironią losu jest jego śmierć w wypadku samochodowym w Czechach, kraju jego pochodzenia.

Flusser był filozofem specjalizującym się w komunikacji i mediach, a jego książka o fotografii z 1983 roku przyniosła mu międzynarodową sławę. Zajmował się analizą epoki postindustrialnej i postalfabetycznej, a jego przemyślenia na temat historii ludzkości i cywilizacji wciąż mają znaczenie. Filozof stara się oswoić nasze obawy dotyczące wpływu obrazu na kulturę, proponując pewną otuchę w czasach, gdy pismo zdaje się być zagrożone przez obrazy.

W ramach jego teorii kluczem do komunikacji jest aparat fotograficzny, pojęty na swój sposób jako narzędzie pośredniczące. Filozoficzne podejście do natury fotografii ma na celu lepsze zrozumienie przemian zachodzących w naszej cywilizacji. Flusser wskazuje, że po okresie, w którym wynalezienie pisma zdominowało życie cywilizacyjne, obecnie doświadczamy nowego procesu – uobrazowiania tekstu. Dokonuje się to poprzez techniczne obrazy, takie jak fotografie, filmy czy wideo, które reprezentują nowy poziom wizualności w porównaniu do czasów przedalfabetycznych.