Zapiski o performatywnej teorii zgromadzenia

Arabska wiosna, okupacja parku Gezi, protesty w Ferguson w odpowiedzi na śmierć Michaela Browna w Missouri oraz polski Czarny Protest to przykłady masowych demonstracji organizowanych w rzeczywistości, poza przestrzenią wirtualną, które choć powszechne, często są łatwo podważane jako forma zaangażowania w życie polityczne. Zwykle pojawiają się pytania, takie jak: „O co im chodzi?”, „Dlaczego nie zajmą się czymś innym?” czy „Jakie są ich konkretne żądania?”. Te powtarzające się zarzuty wracają przy każdym proteście, niezależnie od jego miejsca, czasu czy tematu. Judith Butler w swojej książce „Zapiski o performatywnej teorii zgromadzenia” pokazuje, dlaczego te pytania nie są właściwe i argumentuje, że sama obecność uczestników w kluczowych miejscach i momentach stanowi istotną deklarację polityczną.