Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny. Tom 5

Literatura obyczajowa ma w sobie coś magicznego – pozwala zanurzyć się w ludzkie dramaty, codzienność, miłość i tęsknoty. Piąty tom cyklu Wioletty Sawickiej, zatytułowany „Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny”, to kolejne dzieło autorki, która z niezwykłą wrażliwością i dbałością o szczegóły potrafi przedstawić losy bohaterów uwikłanych w burzliwą historię XX i XXI wieku. Tym razem Sawicka przenosi nas w świat współczesny, nie zapominając jednak o korzeniach, które kształtowały bohaterów wcześniejszych tomów.

Powieść rozpoczyna się dramatyczną historią Anny, kobiety próbującej na nowo odnaleźć sens życia po bolesnej stracie. Decyzja o wyjeździe do Berlina w latach 60. XX wieku to jej sposób na ucieczkę od przeszłości i stworzenie przyszłości na nowo. Jednak trauma i tęsknota za braciami pozostawionymi w sierocińcu kładą się cieniem na jej losach. Narracja płynnie przechodzi do czasów współczesnych, gdzie poznajemy Viktorię – córkę Anny, młodą kobietę pełną pasji i marzeń. Jej życie w malowniczej dolinie Lorelei wydaje się idyllą, ale fascynacja polskimi korzeniami sprawia, że Viktoria podejmuje decyzję o wyjeździe do Warszawy na staż dziennikarski. To właśnie ten moment staje się punktem zwrotnym, otwierając przed nią nowe możliwości, ale też zmuszając do konfrontacji z przeszłością rodziny.

„Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny” to powieść, która porusza serca. Przyznaję, odczuwałam ból straty, ekscytację towarzyszącą nowym początkom, ale też nostalgię za czasami, które minęły. Historia Anny i Viktorii to nie tylko opowieść o rodzinie, ale również o poszukiwaniu tożsamości w zderzeniu dwóch światów – polskiego i niemieckiego. Autorka prowokuje do refleksji nad znaczeniem korzeni, dziedzictwa kulturowego i wpływu przeszłości na teraźniejszość. Czytelnicy mogą odczuć szeroki wachlarz emocji – od smutku po nadzieję, od rozczarowania po radość odkrywania nowego. Wioletta Sawicka po raz kolejny udowadnia, że jej pióro jest wyjątkowe. Autorka wciąga czytelnika w świat bohaterów za pomocą barwnych opisów i płynnej narracji. W mojej ocenie w książce „Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny” szczególną uwagę zwraca umiejętność budowania napięcia i subtelnego przeplatania wątków przeszłości z teraźniejszością. Dzięki temu powieść jest nie tylko opowieścią obyczajową, ale także swoistą podróżą przez historię, która zachwyci zarówno miłośników literatury historycznej, jak i współczesnej. 

„Viktoria. Miłość zza żelaznej kurtyny” to książka, która przypadnie do gustu każdemu, kto ceni powieści pełne emocji i rodzinnych tajemnic. To historia o miłości, stracie, poszukiwaniu tożsamości i odwadze, która jest potrzebna, aby odnaleźć siebie. Sawicka mistrzowsko łączy przeszłość z teraźniejszością, tworząc wielowymiarową opowieść, która na długo zostaje w pamięci. Polecam tę opowieść szczególnie miłośnikom literatury obyczajowej oraz czytelnikom poszukującym opowieści, które angażują emocjonalnie i jednocześnie skłaniają do refleksji nad historią oraz rodziną.