Rytuał łowcy

<p>Nie znałam wcześniej książek sygnowanych nazwiskiem Przemysława Borkowskiego, z polskich pisarzy siedzących w gatunku kryminału, cenie przede wszystkim Remigiusza Mroza oraz Katarzynę Bondę, jednak obecność wspominanych wyżej nazwisk od dłuższego czasu na listach najbardziej poczytnych tytułów zainspirowała mnie aby poszukać mniej oczywistych wyborów w tym zakresie! ? Oto przed państwem “Rytuał łowcy”, a mówiąc konkretnie – recenzja tej znakomitej powieści ? &nbsp;</p><p>Przemysław Borkowski to autor znany na rodzimym rynku literackim przede wszystkim za sprawą znakomicie przyjętej trylogii kryminalnej, tratującej&nbsp;o psychologu Rozłuckim, napisał wyśmienitą powieść kryminalną. Jestem krótko&nbsp;po lekturze powieści „Rytuał łowcy”, i pragnę podzielić się z wami wrażeniami, perełka kryminalna napisana po polsku od autora innego, aniżeli Remigiusz Mróz to wydarzenie, o którym warto opowiedzieć ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Prawdę mówiąc żałuję, że nie przeczytałam innych książek autora, ale przecież łatwo to nadrobić. Nie przypuszczałam jednak wcześniej, że człowiek związany z kabaretem jest w stanie napisać tak dobry kryminał, który w mojej ocenie ma w sobie wszystko to, za co fani gatunku uwielbiają mroczne opowieści!&nbsp;W tej książce wszystko przypadło mi do gustu - treść, forma, kreacje bohaterów, wszystko to wydaje się ze sobą doskonale łączyć, a przy tym nie jest to historia przekombinowana! &nbsp;Borkowski świetnie rozłożył na czynniki pierwsze mroczny umysł mordercy, a na kartach swojej powieści pozwala czytelnikowi niejako zajrzeć.... do środka! Podobało mi się, że autor jako powód tak dramatycznej przemiany antagonisty ze zwykłego obywatela w nieobliczalnego mordercę, nie podaje, jak to ostatnio jest modne, molestowania seksualnego w dzieciństwie - motyw znany, powtarzany, niemal schematyczny. Odejście od niego wyraża potencjał autora do tworzenia przemyślanej fabuły bez sięgania po “gotowce”, czyli rozwiązania sprawdzone, ale przez to znane już czytelnikowi.&nbsp;&nbsp;</p><p>&nbsp;Dobremu, poukładanemu do tej pory człowiekowi, wiodącemu całkiem normalne i uporządkowane życie, przytrafia się fatalna diagnoza: okazuje się, że bohater tej historii jest śmiertelnie chory. Wkrótce coś w nim pęka: lata upokorzeń, gdy był traktowany jako nieudacznik nie pozwalają o sobie zapomnieć…. &nbsp;Jedna chwila, okazja zadziałała niczym zapalnik i ów mężczyzna - nieudacznik zamienia się w potwora, który wieloletnie w swoim mniemaniu krzywdy i złe traktowanie, pragnie sobie powetować mrocznym planem, szukając kolejnych ofiar, by się odegrać za krzywdy doznane w przeszłości. Poluje niczym myśliwy na zwierzynę, ale z tą różnicą, że zwierzyną są ludzie, młodzi, piękni i u szczytu kariery, czyli mający wszystko to, czego on nie miał okazji doświadczyć. Potem okazuje się, że motyw odegrania się stanowi niejako&nbsp;tylko pretekst do krwawej jatki, gdyż wkrótce wypływają jeszcze inne powody, dla których te zbrodnie są popełniane, ale jak przystało na dobry kryminał, nie wiemy o tym od razu ? Tymczasem historia ta ma jeszcze innych, równie ciekawych i niejednoznacznych bohaterów: na przeciwległym biegunie znajduje się stary pies policyjny, doświadczony śledczy Aleksandrowski, któremu życie prywatne niezbyt się ułożyło i młoda, ambitna pani prokurator, która po niepowodzeniach w życiu osobistym przenosi się do Warszawy i na starcie dostaje skomplikowaną sprawę morderstw, które trudno początkowo wyjaśnić, nie ma bowiem świadków, a zgromadzone w sprawie dowody mają jedynie charakter poszlakowy. Wkrótce Pani Prokurator Seredyńskiej przyjdzie zweryfikować swoje umiejętności, musi stawić czoła nie tylko trudnej sprawie, ale także demonom przeszłości, które dadzą o sobie znać w najmniej spodziewanym momencie, rzucając wyzwanie jej wiedzy, doświadczeniu i profesjonalizmowi ;-)&nbsp;</p><p>Mocnym punktem powieści jest niewątpliwie fakt, że autor poświęcił czas na analizę, tego, co działo się w głowie szaleńca, obserwujemy cierpliwie rozwój wydarzeń, akcja zdaje się przyspieszać, ale czyni to w dość niespodziewanym momencie!&nbsp;Stopniowanie wspominanego napięcia, budowanie relacji na linii morderca czytelnik czy też kolejne zwroty akcji to mocna strona “Rytuału łowcy”. Borkowski umiejętnie przeplata opowieść o śledztwie i prywatnych relacjach w policji, CBŚ, prokuraturze z opisami narastającego szaleństwa w umyśle samego mordercy, który wierząc w nadprzyrodzone moce jakie w swoim mniemaniu posiada, stopniowo władzę nad swoim rozumem oddaje demonom, które wydają się go nawiedzać w szaleństwie i obłędzie co raz bardziej widocznym w jego postępowaniu. &nbsp;Był taki moment, że nawet współczułam antagoniście i było mi go żal, czułam jednak, że zupełnie inne emocje wywoływałaby przede mną perspektywa ewentualnego spotkania z nim... Powieść jest skonstruowana tak, że nie było szans, by choć w przybliżeniu wytropić mordercę, czytelnik snuje różne przypuszczenia, podobnie jak doświadczeni śledczy, a narracja stopniowo ujawnia kolejne wskazówki prowadzące do punktu kulminacyjnego! &nbsp;</p><p>Ta powieść, moim zdaniem to perełka rodzimego autora, który napisał wyjątkowy kryminał. Mogłam zobaczyć świat oczami mordercy, który bynajmniej nie ma ani twarzy ani nawet nazwiska, niemniej złapałam się nad tym, że&nbsp;wcale tego nie potrzebowałam! Wiedza o tym, kim jest, płynie do nas z jego myśli, czynów i coraz bardziej okrutnych zbrodni jakie ten popełnia na łamach książki “Rytuał łowcy Co ciekawe, sam bohater tej historii jest przerażony tym, w co się powoli przemienia, że jest zdolny w ogóle do takiego okrucieństwa. Ten obraz był dla mnie przerażający, sama mieszkam w Warszawie i znam miejsca przedstawione w książce, ilekroć czytam podobny kryminał, w głowie pojawia się jedna tylko myśl: czy to fikcja będąca wytworem wyobraźni autora, czy też ponura wizja zdarzeń, które choć nie muszą, to mogą się przytrafić każdemu z nas? &nbsp;</p><p>Polecam. Ta książka to nie tylko bardzo dobry kryminał, ale także genialna podróż po ciemnych zakamarkach ludzkiego umysłu. Czy każdy z nas w sprzyjających okolicznościach może odkryć swoją drugą mroczną uśpioną naturę ?&nbsp;</p>

<p>Wiecie jak to jest, gdy upał za oknem, lato w pełni, a człowiek niefortunnie upadnie, połamie się i nagle ma dużo czasu na czytanie książek? ? Kiedyś śmiałam się do mojego chłopaka, że polecane przez niego książki zapisuje na czarnej liście do przeczytania “w lepszym czasie”, dziś ten czas nadszedł kiedy lezę ze złamana nogą i mam całe dnie na pochłanianie książek ? Ponieważ moja chwilowa niemoc oznacza dla mnie sporo ograniczeń, jakaś złość mi przez chwile towarzyszyła, a mój chłopak podsunął mi książkę pod tytułem “Rytuał łowcy”. Poczałkowo myślałam, ze to jakaś sugestia, a później przeczytałam książkę Przemysława Borkowskiego i już miałam pewność, że tak właśnie było ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Książka jest niezwykła z kilku powodów: po pierwsze, historia w niej opisana ma miejsce w Warszawie, a dobry kryminał w polskim wydaniu to wcale nie oczywista sprawa. Po drugie, bohater tej opowieści nie ma nawet imienia! Śledzimy losy seryjnego mordercy który wydaje się mieć plan dalszej eskalacji swoich działań, ale nie mamy pojęcia kim jest! Oczywiście poznajemy jego myśli, sposób działania również wiele mówi o nim samym, i choć początkowo wydawało mi się to dziwne, to z czasem mój bezimienny bohater zyskał na tajemniczości jeszcze bardziej: im więcej o nim wiedziałam, tym więcej chciałam widzieć, czysta magia!&nbsp;<br>&nbsp;<br>“Rytuał łowcy” przedstawia również losy prokurator, która po dość bolesnych doświadczeniach z przeszłości na niwie prywatnej, szuka swojego miejsca w życiu i przeprowadza się do Warszawy. W założeniu miało to dać jej oddech od znanej i meczącej ja rzeczywistości, jednak seria tajemniczych morderstw okaże się przede wszystkim ogromnym wyzwaniem dla jej umiejętności łączenia faktów.... &nbsp;<br>&nbsp;<br>Przemysław Borkowski napisał doskonały kryminał, choć miejscami bliżej książce do thrillera psychologicznego – dostajemy bowiem okazje przyjrzeć się działalności podejmowanej przez seryjnego morderce bez imienia, który..... budzi w nas miejscami współczucie. Tak, mowie poważnie ? Początek powieści wskazuje bowiem, że człowiek ten w przeszłości nie miał morderczych intencji, wiódł całkiem przeciętne życie, choć widać w nim gorzką refleksję nad sposobem w jaki był postrzegany przez innych ludzi. Co więcej, dowiadujemy się, że jest śmiertelnie chory, zostało mu niewiele czasu, a czas ten zostanie wykorzystany na zabijanie. Kim będą ofiary? Młodzi, piękni i bogaci – ludzie z pierwszych stron gazet. &nbsp;<br>&nbsp;<br>Nie miałam wcześniej okazji czytać książek Przemysława Borkowskiego, zdumiało mnie wręcz, ze w przeszłości związany był z estradą, pracował w kabarecie, a tymczasem proponuje nam kryminał o mocno mrocznym zabarwieniu! Fakt, ze autor miał wiele wspólnego z show biznesem znajduje swoja kontumację na kartach książki “Rytuał łowcy”, przypominam, że ofiarami są ludzie młodzi i bogaci, i ciekawym jest umiejętne wplecenie kolejnych wątków do historii tak prawdziwej, że czytając o niej miałam niepokojące myśli, ze to wszystko mogło wydarzyć się naprawdę ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>&nbsp;</p>