Przemoc i Bóg

Chrześcijaństwo jest często opisywane jako religia miłości, której przesłanie sprowadza się do ideałów przebaczenia, współczucia i pokoju. Jednak takie postrzeganie grozi przedstawieniem rozwodnionej wizji wiary - takiej, która omija ostrzejsze, bardziej złożone realia ludzkiej egzystencji. W książce „Przemoc i Bóg” Enzo Bianchi, znany przeor Wspólnoty Monastycznej w Bose, zabiera nas do serca jednego z najtrudniejszych i najbardziej prowokujących tematów chrześcijaństwa: współistnienia boskiej miłości z surowymi, niefiltrowanymi okrzykami przemocy i bólu, które można znaleźć w Biblii.

Co sądzimy o „psalmach złorzeczących”, tych starożytnych tekstów, które kipią gniewem, rozpaczą, a nawet pragnieniem zemsty? Są to teksty, które niepokoją współczesną wrażliwość, tak bardzo, że Sobór Watykański II usunął najbardziej brutalne fragmenty z liturgii. Ale Bianchi z pasją argumentuje za ich wartością, widząc w nich nie sprzeczność wiary, ale jej najbardziej szczery wyraz. W psalmach tych odnajdujemy ludzkość najbardziej bezbronną: zmagającą się z niesprawiedliwością świata, kwestionującą obecność Boga w obliczu zła i ośmielającą się przynieść nawet najciemniejsze emocje przed Boga. Autor nie unika surowości tych tekstów, zamiast tego zapraszając czytelników do zaangażowania się w nie jako głębokie wyrażenie ludzkiej kondycji. Sugeruje, że psalmy nie są zdezynfekowanymi modlitwami o idealny świat, ale wołaniem z głębi cierpienia - sposobem, w jaki ofiary konfrontują się z otaczającą je przemocą, nie ulegając jej. Poprzez te niepokojące wersety Biblia oferuje nie tylko lustro dla naszego bólu, ale także ścieżkę do znaczenia, sprawiedliwości i ostatecznie nadziei.

Książka zgłębia napięcie między bezwarunkową miłością głoszoną przez Jezusa a pozornie sprzecznym pragnieniem zemsty wyrażonym w tych psalmach. Jak pogodzić ewangeliczne wezwanie do miłości nieprzyjaciół z modlitwami wzywającymi ich do przekleństwa? Zamiast odrzucać te teksty jako relikty mniej oświeconej epoki, Bianchi zaprasza nas do ich pełnej lektury. Odkrywa ich duchowe i psychologiczne bogactwo, pokazując, jak mogą służyć jako przestrzeń, w której gniew i smutek przekształcają się w prośbę o odkupienie. Z jasnością i współczuciem Bianchi prowadzi czytelników przez ten trudny teren. Rzuca światło na biblijną perspektywę zła - nie jako filozoficznej abstrakcji, ale jako niezaprzeczalnej części życia, którą należy uznać i z którą należy się zmagać. Psalmy, dalekie od bycia reliktami mściwej przeszłości, stają się narzędziami do zmagania się z niesprawiedliwością i potwierdzania nadziei, że Boża sprawiedliwość ostatecznie zwycięży.

Spostrzeżenia Enzo Bianchi są aktualne, prowokujące i głęboko zakorzenione w żywym doświadczeniu wiary. „Przemoc i Bóg” to lektura obowiązkowa dla teologów, duchownych i wszystkich poszukujących, którzy pragną pogodzić ewangeliczne przesłanie miłości z trudnymi realiami ludzkiej egzystencji. Jest to wezwanie do stawienia czoła złożoności naszej wiary ze szczerością, odwagą, a przede wszystkim zaufaniem Bogu, który idzie z nami przez najciemniejsze doliny.

Enzo Bianchi jest znanym włoskim teologiem, pisarzem i przywódcą duchowym, znanym ze swojego głębokiego wkładu w dialog między wiarą, tradycją i nowoczesnością. Urodzony w 1943 roku, Enzo Bianchi jest założycielem i byłym przeorem Wspólnoty monastycznej z Bose, ekumenicznej wspólnoty w północnych Włoszech, która stała się latarnią jedności chrześcijańskiej, kontemplacji i gościnności. 

Z głębokim zaangażowaniem we wspieranie porozumienia między wyznaniami, Bianchi poświęcił swoje życie niwelowaniu podziałów w chrześcijaństwie i promowaniu bardziej inkluzywnego, współczującego wyrazu wiary. Jego pisma obejmują szeroki zakres tematów, od interpretacji pism świętych i duchowości po sprawiedliwość społeczną i rolę kobiet w Kościele. Znany ze swojej naukowej wnikliwości i przystępnej prozy, Bianchi ożywia starożytne teksty, łącząc ich ponadczasową mądrość z wyzwaniami współczesnego życia. Jego śmiałe i często prowokacyjne poglądy zachęcają czytelników do ponownego rozważenia zakorzenionych norm i głębokiego zaangażowania się w swoją wiarę.