Listy do Muszki

Korespondencja między Nicolą Chiaromonte, wybitnym myślicielem XX wieku, a Melanie von Nagel, poetką oraz tłumaczką dzieł takich jak utwory Celana, Trakla oraz Montalego, stanowi niezwykły zapis intelektualnej wymiany myśli. Melanie pochodzi z arystokratycznej niemieckiej rodziny i nowojorskich elit, a od 1957 roku jest zakonnicą w klasztorze benedyktynek Regina Laudis w Connecticut. Ta fascynująca wymiana listów między agnostykiem a zakonnicą dotyka najważniejszych, ale także najbardziej osobistych kwestii. W świecie pełnym pośpiechu i powierzchowności, Chiaromonte poszukuje związku z przeszłością oraz sposobu na głębsze myślenie i mierzenie się z nieuchronnością przemijania.

Bohdan Paczowski podkreśla, że listy te odsłoniły przed nim autentyczny głos, który porusza tematy istotne ponad ideologią, polityką i filozofią. Natomiast Wojciech Karpiński zauważa, że ocena słuszności własnych przekonań pochodzi z rezonansu i zrozumienia wśród nielicznych przyjaciół, którzy myślą w podobny sposób. Wątki te ujawniają wspaniałą głębię dialogu, który odzwierciedla uniwersalną potrzebę poszukiwania sensu poza zgiełkiem codzienności. Hannah Arendt, w jednym ze swoich listów do Chiaromontego z 1958 roku, wskazuje na wartość wymiany myśli z tymi, którzy poruszają się po podobnych ścieżkach intelektualnych.