Jak ogień i woda

Książkę dawno temu przeczytałam po raz pierwszy, jeszcze pod tytułem "Aniołki Emmetta". Nie wiedziałam, że została ona wydana teraz jako "Jak ogień i woda" i kupiłam tą książkę, bo lubię powieści Diany Palmer. Dopiero po kilkunastu stronach przypomniałam sobie, że już kiedyś ją czytałam! Ale raz zaczętą lekturę lubię dokończyć i tym samym przeczytałam po raz drugi powieść o Emmecie i jego niesfornych dzieciach.
To urocza opowieść o przebaczeniu i miłości. Fabuła jest prosta: Emmett nie jest w stanie zająć się swoimi dziećmi i jest zmuszony poszukać czyjejś pomocy. Jedyną osobą, którą może poprosić o pomoc jest Melody. Nie pałają do siebie sympatią - Emmett nie przepada za Melody, bo jej brat odbił mu żonę. Wkrótce jednak bohaterowie zaczynają się do siebie przekonywać, a później nawet zaczynają coś do siebie czuć. Mamy więc dość klasyczny romans, gdzie bohaterowie muszą przekonać się do siebie, a w rezultacie zakochują się w sobie. Bardzo podoba mi się fakt, że dzieci są jednym z elementów historii. Zazwyczaj w romansach dzieci pojawiają się jako kłopot, przeszkoda i znikają, gdy tylko dorośli pragną bliskości. Tutaj dzieci od początku do końca są aktywnymi bohaterami historii, co sprawia, że historia jest naprawdę wiarygodna. Bohater i bohaterka popełniają błędy, ale mają jak najlepsze intencje i starają się przezwyciężyć swoje problemy.
Przy kolejnym czytaniu tej powieści zauważyłam, że ona jest zbyt krótka, by można było w niej naprawdę rozwinąć uczucia między bohaterami. Wszystko wydaje się spieszyć, nie ma trochę oddechu pomiędzy kolejnymi wydarzeniami w życiach bohaterów, a z drugiej strony wydaje się, że autorka zbyt dużo czasu poświęca na codzienne, zwyczajne czynności. Gdyby to było lepiej rozplanowane, powieść czytałoby się dużo lepiej. Kiedy, już tak ponarzekałam na tą książkę, to warto wymienić byłoby jakieś zalety. Jak w każdej książce Palmer, nie można odmówić jej wyśmienitego gustu do dialogów i wplatania naturalnych pogawędek w rozmowy bohaterów. Bywa, że dialogi są zabawne, cięte, kłótnie bywają naprawdę poruszające, a flirty zmysłowe i romantyczne. Bohaterowie (pomimo krótkiej akcji) wydają się wyraźnie zarysowani i ciekawi. Lubiłam czytać te wszystkie przekomarzanki między dwójką bohaterów, czy też sprzeczki z dziećmi Emmetta. Są one niewiarygodnie prawdziwe. Bardzo zazdroszczę talentu tej autorce!
Koniec końców, bardzo się cieszę, że wróciłam do tej książki Diany Palmer. "Jak ogień i woda" otrzymuje ode mnie 4,5 gwiazdki. Chciałabym dać maksymalną notę, ale niestety muszę odjąć połówkę za zbyt szybkie tempo wydarzeń :).

"Jak ogień i woda" to kolejna powieść Diany Palmer, po którą zdecydowałam się sięgnąć. Autorki przedstawiać nie trzeba, to jedna z ikon amerykańskiego romansu, pisarka, która od prawie 50 lat pisze i wydaje swoje książki. Moja mama i ciocia uwielbiają te książki i namiętnie je kolekcjonują. Ja z kolei raz na jakiś czas podbieram te powieści Palmer, które uważają za najlepsze, by się trochę rozerwać. Jest jedna książka, co do której moje obie "romansowe ekspertki" nie zgadzają się w kwestii oceny. Byłam więc ciekawa, co tak bardzo moja mama pokochała, a moja ciocia nie polubiła w powieści "Jak ogień i woda".
Na początek chciałabym wskazać, że książka należy do cyklu "Long, Tall Texans". Nie są powieści z tej serii w żaden sposób ze sobą powiązane, jednak warto sobie zapamiętać tą nazwę, jeśli macie ochotę na więcej historii w takim klimacie. Jest ich lekko ponad 50, więc w razie czego jest co czytać.
Głównym bohaterem książki jest Emmett samotny ojciec trójki dzieci. Jeździ na rodeo, aby móc utrzymać swoje ranczo. Wie, że dzieci potrzebują bardziej surowej ręki, ale nie potrafi tego zrobić. Gdy doznaje urazu podczas pracy na rodeo, szuka pomocy. Zbiegiem okoliczności trafia na Melody, której szczerze nienawidzi. Uważa, że pomogła ona uciec jego byłej żonie w ręce jej brata. Przełamuje się jednak i prosi ją o pomoc przy dzieciach. Paląca nienawiść i przytyki Emmetta nieraz wytrącają Melody z równowagi. Współczuje mu straty żony, ale wie, że jej brat tworzy z nią idealny związek. Bohaterowie zaczynają jednak widzieć siebie w trochę lepszym świetle, przełamują pierwsze lody i okazuje się, że są sobą zafascynowani. Zakochują się w sobie. Czy może z tego wyniknąć coś dobrego?
Można się czepiać, że jest w tej historii kilka kontrowersyjnych wątków. Można się czepiać, że bohaterowie są nieco słabo zarysowani. Można się czepiać, że to wszystko już było, że nie ma w tym żadnej świeżości. Ja jednak uważam, że od takiej literatury nie ma co zbyt wiele oczekiwać i jedynym dla mnie ważnym kryterium jest to, czy mogę się oderwać od książki. Tutaj było ciężko - naprawdę mnie wciągnęła! "Jak ogień i woda" to według mnie niezbity dowód tego, że Diana Palmer potrafi napisać zmysłową, romantyczną i ciekawą historię. Według mnie, wszystkie fanki romansów powinny sięgnąć po tę książkę. Pozycja obowiązkowa!