Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa brzeskolitewskiego Katedra w Pińsku

Miasto Pińsk, niegdyś znane jako Pinnum ze względu na położenie nad rzeką Piną, leży na terenach Białorusi w historycznym województwie brzeskim litewskim, w zlewisku Morza Czarnego. W dokumencie diecezjalnym z 1727 roku wymienia się miasto jako pełne Rusinów, głównie schizmatyków, i opisuje, że oprócz licznych kościołów znajduje się tam także kościół parafialny pod opieką franciszkanów.

Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Pińsku wspaniale ilustruje burzliwą i nieprzewidywalną historię wielu świątyń na dawnych wschodnich ziemiach Rzeczpospolitej. Obecnie służy jako katedra diecezji pińskiej i jest jedyną funkcjonującą świątynią rzymskokatolicką w mieście. Początkowo kościół pełnił podwójną funkcję — jako miejsce kultu dla franciszkanów oraz parafian. Po kasacie klasztoru w 1852 roku pozostał tylko kościołem parafialnym. Status katedry uzyskał w 1925 roku po utworzeniu diecezji pińskiej, który utracił w latach 1946–1991 podczas zawieszenia działalności administracji diecezjalnej na Białorusi, aby ponownie go odzyskać w 1991 roku.

Czwarty tom piątej części serii "Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczpospolitej" oferuje szczegółowe omówienie bogatej historii i architektury katedry w Pińsku. W książce znajdują się kompleksowe opisy wystroju oraz zarówno stałego, jak i ruchomego wyposażenia kościoła. Publikacja wzbogacona jest o spisy materiałów archiwalnych, bibliografię, indeksy nazwisk i miejscowości oraz spis ilustracji.