Komunizm w Polsce

Pierwsza próba narzucenia Polsce komunizmu miała miejsce w 1920 roku, lecz zakończyła się niepowodzeniem. Jednak niespełna dwadzieścia pięć lat później, zdradzona przez zachodnich sojuszników, Polska utraciła niezależność, stając się częścią sowieckiego imperium. Dla pokoleń Polaków nastał czas, kiedy siłą wprowadzano komunistyczne rządy, szerzone w imię brutalnej ideologii. Wielu ludzi zdecydowało się służyć władzy, pacyfikując wolnościowe marzenia obywateli. Tworzyli oni aparat ucisku i propagowali komunizm w literaturze, nauce i sztuce, wpływając na społeczną świadomość przez niemal pięć dekad. Osoby te niszczyły elity dążące do niepodległości, przejmując władzę na każdym polu życia społecznego. Równocześnie wokół nich tworzyła się grupa karierowiczów, którzy zasłużyli na swe kariery jedynie poprzez służalczość wobec systemu. Gdy system zaczął się chwiać pod naporem społecznych pragnień, niemożliwych do spełnienia przez komunistów, część z nich usiłowała przeprowadzić reformy, mające na celu utrzymanie władzy. Wizje socjalizmu z ludzką twarzą były dalekie od ideałów niepodległego państwa, zaś marzenia o wolności były tłumione siłą: nieprawomyślnych uciszano czołgami i aresztowaniami tysięcy ludzi. Nie rozwiązując problemów, reżim przedłużył swoje istnienie na kilka lat. W 1989 roku komuniści osiągnęli porozumienie z tzw. konstruktywną opozycją, co pozwoliło im zachować istotne wpływy. Mimo że Polska odzyskała wolność, zabrakło determinacji, by ostatecznie zerwać z reliktem zbrodniczego systemu. Mijały lata od upadku PRL, a efekty zgliszcz pozostawionych przez komunizm stawały się coraz bardziej widoczne. Odcięcie się od jego pozostałości jest koniecznością, by Polska mogła spełnić aspiracje swoich obywateli. Komunistyczne dziedzictwo nadal wpływa na życie społeczne, a jednym z jego przejawów jest opisywane przez Krasińskiego odcinanie się od przeszłości na rzecz hasła "wybierzmy przyszłość". Ten kierunek wydaje się być wygodnym sposobem odcięcia się od bolesnej historii służby obcemu mocarstwu i jego konsekwencji, które obejmowały zbrodnie, ucisk narodu oraz ekonomiczną ruinę. W atmosferze zapomnienia dawnym przywódcom wznosi się pomniki, ich imionami nazywa się ulice, a nieświadomi noszą koszulki z symbolami lewicowych bohaterów i totalitarnych reżimów. Droga ta prowadzi do upamiętnienia jednej z najstraszliwszych kart w historii ludzkości, pełnej ofiar szalonej ideologii. Książka ukazuje zarówno mechanizmy działania tego systemu, jak i portretuje tych, którzy wcielali go w życie na polskiej ziemi, działając przeciwko własnemu narodowi. Rodzimi komuniści, przypominający dawne targowickie zdrady, uosabiają największe upadki narodowe, a ich rządy są jedną z najtragiczniejszych lekcji w polskiej historii, którą warto pamiętać ku przestrodze.