Kobieta osobna i miasto

Vivian Gornick napisała "Kobietę osobną i miasto", gdy zbliżała się do osiemdziesiątki, co nadaje temu autobiograficznemu esejowi wyjątkowej głębi. Esej ten eksploruje aspekty dojrzałości i niedojrzałości, odkrywając życie autorki z perspektywy czasu, kiedy osiągnęła sześćdziesiąt lat i po raz pierwszy doświadczyła pełni egzystencji.

Tłem dla tej refleksji są spacery po Nowym Jorku, gdzie Gornick rozmawia z przechodniami, podejmuje dyskusje z przyjaciółmi, a zwłaszcza ze swoim bliskim przyjacielem Leonardem. Ważną rolę odgrywa także wspólne przebywanie z matką znanej z książki "Przywiązania". Te spotkania — niektóre przypadkowe, inne trwające wiele lat — wypełniają jej codzienność i są okazją do wglądu w ludzkie relacje. Wśród osób, z którymi rozmawia Gornick, znajdują się również istotni dla niej pisarze, tacy jak Charles Dickens, Henry James, George Gissing, Edmund Gosse, Charles Reznikoff czy Evelyn Scott, którzy wpływają na jej postrzeganie świata. W swoich dialogach autorka mierzy się z fundamentalnymi pytaniami: czym jest praca, przyjaźń, miłość? Czyni to z unikalnej perspektywy osoby spoza głównego nurtu — urodzonej w nieodpowiedniej klasie społecznej, płci, rasie. Umiejętnie zamienia swoją biografię w dramat, w którym wiele osób odnajdzie własne odbicie.