Kobieta na froncie

W 1991 roku Alaine Polcz, wybitna węgierska psycholożka, opublikowała swoje wspomnienia, które ujawniły prawdę, o której przez pół wieku szeptano i spekulowano. Dzięki jej książce świat poznał dramat kobiet znajdujących się na froncie w ostatnich miesiącach drugiej wojny światowej. Uwieczniła w niej przerażające realia, w jakich przyszło im żyć: głód, schronienie w zatęchłych piwnicach, brud, wszy, ciągłe zagrożenie chorobami i nieustanne strzały oraz brutalne gwałty. Polcz odkryła to wszystko, co nie znalazło miejsca w podręcznikach historii ani oficjalnych narracjach, w tym brutalną prawdę o przemocy seksualnej ze strony żołnierzy Armii Czerwonej, której temat pozostawał tabu w ówczesnym socjalistycznym państwie.

Dla Polcz, która w owym czasie miała zaledwie dziewiętnaście lat i była u progu nieszczęśliwego małżeństwa, koniec wojny przyniósł duchową traumę, wyniszczającą chorobę oraz uczucie głębokiej izolacji.

Jednak „Kobieta na froncie” to przede wszystkim opowieść o niezwykłej sile charakteru. Mimo że wojenne przeżycia próbowały odebrać jej wolę życia, Polcz nigdy nie zatraciła swojego człowieczeństwa. W jej historii można dostrzec próbę zrozumienia nawet wobec tych, którzy ją skrzywdzili. Całe swoje późniejsze życie zawodowe poświęciła opiece nad umierającymi oraz ich rodzinami. Jej książka stanowi niezwykle ważny dokument, który oddaje głos tysiącom anonimowych kobiet, przełamując zmowę milczenia i przywracając im sprawiedliwość dla ich cierpień.