Klejnoty obietnic bożych

Kiedy zacząłem spisywać te refleksje, moje życie przypominało zmaganie się z żywiołami. Odczuwałem, że zostałem wrzucony w głębokie wody, które musiałem przebyć, jak wspomina Ezechiel 47:5, a w których bez wsparcia Bożej ręki z pewnością bym utonął. Doświadczyłem licznych utrapień. Po długotrwałym bólu fizycznym przyszło załamanie ducha, dodatkowo nasilone smutkiem po stracie ukochanej matki oraz chorobą bliskiej mi osoby, droższej niż życie. Fale trudności wciąż się piętrzyły. Wspominam o tym nie po to, by wzbudzić współczucie, lecz by pokazać, że nie byłem tylko obserwatorem z brzegu. Pływałem po wzburzonych morzach, dobrze znając ich niepokój i siłę wichrów. W tamtym czasie obietnice Boże nigdy nie były dla mnie tak drogocenne. Dopiero wtedy wiele z nich zrozumiałem, choć jeszcze nie doświadczyłem ich pełnego znaczenia, bo sam nie byłem gotów. Ale dziś Biblia jawi mi się jako coś o wiele bardziej zachwycającego niż kilka miesięcy temu. Niech nasz Pan przyjmie tę pracę jako mój akt służby dla swoich owiec i jagniąt, jako pokorny dar niegodnego sługi.