Klasyka Mistrzów. Wybór wierszy

Konstanty Ildefons Gałczyński (1905-1953) był niezwykle utalentowanym poetą, którego fascynacja muzyką i językami obcymi dopełniała jego twórczą pasję pisania. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia w Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zgłębiał tajniki filologii angielskiej i klasycznej. Był członkiem grupy poetyckiej Kwadryga, publikując swoje utwory w ich czasopiśmie, choć wcześniej wykazywał także sympatię dla Skamandrytów. W 1930 roku ożenił się z Natalią Awałow. II wojna światowa była dla Gałczyńskiego okresem pełnym trudnych doświadczeń: służba w wojsku, niewola, praca w obozowym szpitalu. W tym czasie doszło także do drugiego małżeństwa z Lucyną Wolanowską, jednak ostatecznie poeta wrócił do Natalii w Polsce. Żyjąc z nieustającymi problemami zdrowotnymi, Gałczyński przeszedł przez trzy zawały serca, z których trzeci w 1953 roku okazał się niestety śmiertelny. Jego ostatnie miejsce spoczynku to warszawskie Powązki.

W oczach licznych krytyków i miłośników poezji Konstanty Ildefons Gałczyński to jedna z najważniejszych postaci literatury dwudziestego wieku, choć nie zawsze łatwa do zinterpretowania. Jego twórczość często postrzegana jest jako zabawa groteskowa i jarmarczna, poprzez którą stworzył mit poety-włóczęgi, biedaka i wizjonera. Niemniej jednak, wielu odnajduje w jego poezji głębokie odniesienia, bogatą metaforykę i tajemnicze znaczenia. Gałczyński, będąc jednym z najbardziej wyjątkowych poetów swoich czasów, umiejętnie łączył w swojej twórczości elementy poetyki skamandrytów, katastrofistów oraz francuskich symbolistów, a także chętnie sięgał po motywy groteski i parodii.