Karmelitańskie adaptacje Pia Desideria Hermana Hugona z XVII i XVIII w.

Opublikowana w 1624 roku książka "Pia desideria" autorstwa jezuity Hermana Hugona przedstawia mistyczną drogę do Boga poprzez motywy erotyki oblubieńczej. Stała się najbardziej znanym dziełem emblematycznym o tematyce religijnej swojej epoki, a jej popularność utrzymała się również w Rzeczpospolitej Obojga Narodów w XVII i XVIII wieku. Do tej pory znane były głównie przekłady łacińskich elegii oraz poetyckie komentarze do sugestywnych ilustracji, lecz oryginał zawierał także cytaty z dzieł teologicznych, zazwyczaj pomijane przy tłumaczeniach dla świeckich odbiorców. Odkrycia w postaci karmelitańskich rękopisów, w tym trzy lokalne adaptacje tych ekscerptów, jak "Wzdychania pobożne", "Pragnienia Duszy pobożnej" oraz "Strzały serdeczne z Pisma świętego i ojców świętych zrobione", są zaprezentowane w tej publikacji. Dwa z tych tekstów zostały starannie przepisane przez karmelitankę bosą Agnieszkę od Pana Jezusa Baranka, córkę lubelskiego sędziego ziemskiego, która złożyła śluby w klasztorze Niepokalanego Poczęcia NMP w Lublinie. Te niedawno odkryte adaptacje rzucają nowe światło na literacką kulturę baroku oraz intelektualną atmosferę zakonów dawnej Rzeczypospolitej.