Kapetyngowie

Po upadku dynastii Karolingów w 987 roku, francuscy możnowładcy powołali do tronu Hugona Kapeta, inicjując w ten sposób nową linię dynastyczną, która kierowała losami Francji aż do 1328 roku. Za panowania Kapetyngów doszło do skutecznej konsolidacji terytorialnej i wzrostu władzy królewskiej, osiągając szczyt w epoce Filipa II Augusta i Ludwika IX Świętego. Pomimo czasowego spowolnienia, Kapetyngowie potrafili się umocnić, dzięki nieprzeciętnym władcom takim jak Ludwik Święty i Filip August. Bradbury analizuje trudne i skomplikowane relacje między monarchami a feudałami oraz Kościołem, zwracając uwagę na mniej znane aspekty dziejów. Autor eksploruje także wpływ reform ekonomicznych i administracyjnych na codzienne życie obywateli Francji. W swoich rozważaniach często powraca do Paryża, który w tym czasie ewoluował w znaczące centrum intelektualne oraz kulturowe, stając się również głównym ośrodkiem literatury i sztuki. Rozwój paryskiego uniwersytetu był ściśle związany z wsparciem królewskiego dworu, co przyniosło obustronnie korzystne rezultaty.