Kabała i jej symbolika

Książka wybitnego historyka judaizmu, Gershoma Scholema, przedstawia głębokie analizy i refleksje poświęcone mistycyzmowi żydowskiemu, z naciskiem na kabałę. Powstała w latach 50. XX wieku, w najbardziej owocnym okresie jego twórczości. Scholem, który urodził się w Berlinie, przeniósł się do Jerozolimy w 1923 roku, gdzie stał się wiodącym badaczem kabały oraz jej wpływu na judaizm i religię jako taką.

Kabała, będąca głównym nurtem żydowskiego mistycyzmu, pojawiła się w średniowieczu i od tego czasu współistnieje harmonijnie z tradycyjnymi obrzędami religijnymi. Scholem, w swojej książce „Kabała i jej symbolika”, stawia ważne pytania dotyczące relacji między często buntowniczym mistycyzmem a tradycyjnym religijnym establishmentem. Zastanawia się nad tym, jak mistyczna interpretacja tekstów świętych koresponduje z ich konwencjonalnym odczytaniem, a także jak ezoteryczna symbolika współgra z racjonalną ortodoksją.

Mistycyzm, z jego żywiołowym podejściem do bezpośredniego doświadczania boskości, wpływa na konserwatywną tradycję żydowską, ożywiając ją i wzbogacając. Scholem dowodzi, że ten rodzący się z napięć dialog nie jest jedynie destruktywny; przeciwnie, kabała wzbogaca Tory żywotnością i duchowym ujęciem. Przykładowo, wbrew powszechnemu mitowi, golem nie był potworem zrodzonym z ludzkich rąk, lecz reprezentował formę medytacyjnego objawienia się, które kabaliści realizowali poprzez głębokie duchowe praktyki. Dla Scholema, osobiste doświadczenia mistyków żydowskich były ściśle związane z historycznymi doświadczeniami ich społeczności, tworząc razem z nimi złożoną, nieodgadnioną jedność.