Jak wysoko zajdziemy w ciemnościach

Jak mamy odnaleźć miłość i sens życia, gdy świat, jaki znamy, dobiega końca? Oto hipnotyzująca wizja nadchodzącej przyszłości, która z pewnością urzeknie miłośników dzieł takich jak "Atlas Chmur" czy "Stacja Jedenasta," ale też wszystkich ceniących wybitną literaturę.

Przenosimy się do roku 2030 na Syberię. W kraterze Batagajka naukowcy badają topniejącą wieczną zmarzlinę i natrafiają na niezwykle zachowane szczątki dziewczynki sprzed trzydziestu tysięcy lat. To odkrycie jest tyleż fascynujące, co niebezpieczne — wraz z ciałem dziewczynki w lodowym grobowcu przetrwał patogen, który doprowadził do jej śmierci.

Arktyczna pandemia szybko ogarnia całą ludzkość, zmuszając ludzi do opracowywania niecodziennych mechanizmów przetrwania. W parku rozrywki nieznany komik zakochuje się w matce chłopca, który odbywa makabryczną przejażdżkę na kolejce Ozyrys. Biolog, zrozpaczony po stracie syna, dostaje szansę na ponowne ojcostwo, gdy świnia w jego laboratorium zaczyna wykazywać ludzkie zdolności mowy. Tymczasem owdowiała malarka, wraz ze swoją nastoletnią wnuczką, wyrusza w międzygwiezdną podróż, marząc o znalezieniu nowego domu na odległej planecie.

Jednak gdzieś tam, w mrocznych przestrzeniach kosmosu, nieustannie tli się światło. Strona po stronie, rozdział po rozdziale, ta niepokojąco prorocza opowieść przekształca się w pełną współczucia historię o odporności ludzkiej duszy, niewyczerpanej zdolności do marzeń i tym, co nas łączy oraz daje nadzieję.

"Zachwycające w swojej prostocie i intrygująco bliskie science fiction. Wyjątkowy debiut."

Alan Moore, wybitny twórca komiksów "Watchmen" i "V jak Vendetta"