Jad z mroku i słodyczy

Czuję głębokie rozczarowanie i znużenie. Pierwszy tom był super i z czystym sercem mogłam wam go polecić, a tutaj? No już niekoniecznie. Według mnie drugi tom mocno zaniża odbiór całej dylogii i psuje to, co autorka zbudowała w pierwszym.

Zacznijmy od rzeczy dla mnie niewybaczalnej, czyli braku herbaty w dylogii HERBATY. No przecież to jakaś pomyłka. Jak można pominąć kluczowy aspekt książki? Pierwszy tom mocno ceniłam właśnie za proces jej parzenia, a bohaterowie poniekąd czcili ten napar. Natomiast w tej części do strony 170 może raz została wspomniana i to bardzo pobieżnie. W dalszej części książki wcale nie jest lepiej i dopiero pod jej koniec dostajemy maksymalnie dwie ważne sceny z jej udziałem. Normalnie książka o herbacie bez herbaty.

Drugim moim głównym zarzutem jest nuuuda 🥱 Dawno tak nie wynudziłam się na książce. Strasznie wolno mi się ją czytało, bo każda inna czynność wydawała mi się ciekawsza niż czytanie. Mam wrażenie, że nic się tam nie działo. Bohaterowie tylko przemieszczali się z punktu A do punktu B i mocno ubolewali nad swoim losem i złem, które nadchodzi. W pierwszym tomie ciągle coś się działo. Była masa intryg, bo każdy z bohaterów toczył swoją grę, konkurs parzenia herbaty i sam proces jej parzenia, szukanie leku dla siostry i zagadka truciciela. Natomiast w tym tomie nie ma żadnych tajemnic do odkrycia, bo wszytsko jesteśmy w stanie wywnioskować po pierwszym tomie. Jedyne emocjonujące momenty wiążą się akcją finałową.

Dobrym posunięciem było dodanie perspektywy Kanga. Uwielbiam męską perspektywę i nigdy nią nie pogardzę. Dodało to pewnego urozmaicenia książce, bo jego perspektywę śledziłam akurat z zaangażowaniem. Ciekawie został poprowadzony jego konflikt moralny między ojcem i chęcią zaimponowania mu, a własnym sumieniem.

Myślałam, że wątek romantyczny będzie trochę bardziej rozbudowany. Jest on jednak bardzo delikatny. Nie wiem, czy nawet nie delikatniejszy niż w pierwszym tomie. Jeśli liczycie na fantastykę z wątkiem romantycznym, to niestety nie w tej dylogii.

Zakończenie było w porządku. Spodziewałam się czegoś takiego. W porównaniu do pozostałej części książki dostarczyło najwięcej wrażeń.

Nie umiem jednoznacznie stwierdzić, czy mogę z czystym sumieniem polecić wam Dylogię o herbacie. Pierwszy tom był super, ale w tym został utracony cały jej urok i wszystko to za co ją ceniłam. Szkoda 😔