Hordubal Meteor. Zwyczajne życie

Karel Čapek (1890-1938) zaliczany jest do najwybitniejszych czeskich pisarzy okresu międzywojennego, a jego twórczość znana jest daleko poza granicami Czech, podobnie jak dzieła Jaroslava Haška. Popularność przyniosły mu takie utwory jak dramat „RUR” (Rossum’s Universal Robots), groteskowa powieść science fiction „Inwazja jaszczurów” oraz trylogia „Hordubal”, „Meteor” i „Zwyczajne życie”. Ta ostatnia uważana jest za najdojrzalsze dzieło Čapka. Trylogia stawia pytania o względność prawdy i sugeruje, że wszystko może być relatywne.

W „Hordubalu” historie są przedstawione z trzech perspektyw: samego Hordubala, żandarmów i sądu. Każda relacja jest pełna sprzeczności, co ilustruje, że poszukiwanie prawdy jest skomplikowanym procesem. Nie oznacza to jednak, że prawdy nie ma – jest ona po prostu trudniejsza do zdefiniowania i bardziej złożona niż się wydaje.

Podobnie w „Meteorze” mamy do czynienia z opisem życia człowieka w czterech odsłonach, gdzie różnice w punktach widzenia komentujących są znaczące. Co ciekawe, istnieje pewna zgodność pomiędzy rzeczywistością a komentarzami, co pokazuje złożoność ludzkiego życia i percepcji.

„Zwyczajne życie” prowadzi do wniosku o wielorakości ludzkiej natury, gdzie człowiek jawi się jako zbiór różnorodnych i potencjalnych osobowości. Na pierwszy rzut oka może to przypominać chaos, ale Čapek sugeruje, że dzięki tej wewnętrznej różnorodności jesteśmy w stanie poznać i zrozumieć złożoność rzeczywistości.