Harem. Pierwsza opowieść o polskim haremie

Książka w dużej mierze opiera się na formie pamiętnika młodej dziewczyny, która została sprzedana przez swoją matkę do haremu, od którego pochodzi tytuł. Historia jest niezwykle interesująca i w znacznej mierze oparta na autentycznych wydarzeniach. W polskiej historii odnotowano istnienie haremu, o czym świadczą źródła naukowe. Wiadomo przynajmniej o trzech tego typu prywatnych miejscach, z czego jedno należało do Jana "Sobiepan" Zamoyskiego, wnuka słynnego Jana Zamoyskiego, humorystycznie opisanego przez Sienkiewicza w "Potopie". Właśnie we wnętrzu tego haremu rozgrywa się akcja powieści. Historia rozpoczyna się w latach czterdziestych XVII wieku, opowiadając o czternastoletniej Józi, która sama opisuje siebie jako naiwną dziewczynę z Brzezin, wywodzącą się z ubogiej rodziny pańszczyźnianego chłopa. Gdy jej ojciec nagle zachorował i nie mógł pracować, rodzina, złożona z sześciorga dzieci, popadła w trudności finansowe. W desperacji matka sprzedała Józię, która trafiła do haremu Zamoyskiego.