Grzechy szejka

Książka napisana z niesamowitym rozmachem, świetnie zbadana w zakresie problemów które porusza, a jednocześnie przytłaczająco smutna pozycja i poruszająca. Zasmuca mnie przede wszystkim świadomość, że jest tyle zła na świecie na które nie ma odpowiedzi, że kobiety są traktowane tak przedmiotowo, z brakiem jakiegokolwiek szacunku przez mężczyzn, którzy tkwią w średniowiecznym patriarchacie.

Mam nadzieję, że dla wszystkich kobiet na świecie, Latifa, Shamsa staną się swojego rodzaju symbolem, że wszystkie kobiety przetrzymywane w więzieniach, za to że są kobietami i mają odwagę zabrać głos znajda w tej książce swojego rodzaju pociechę. Ponadto, liczę na to, że ich koszmar skończy się jak najszybciej, a one same odnajdą spokój i szczęście. W końcu liczę również na to, że bohaterki tej książki są zdrowe i mogą żyć według własnego wyboru, a nie poddane presji i rozkazom wpływowych mężczyzn. 

Ciężka pozycja, na pewno nie dla każdego. Nie chce się przy niej rozpisywać, ponieważ wydaje mi się, że każdy powinien poczuć ten ból, zło i smutek sam na kartach książki „Grzechy szejka”.. Cała historia mocno utknęła mi w głowie i mimo, że osobiście jestem bezpieczna, czasami rozmyślam nad tym, jak długo jeszcze, zwracając uwagę na dzisiejsze czasy w naszym kraju i otwartość na imigrantów…. Ale to temat na zupełnie inną rozmowę. 

To jedna z tych pozycji, która woła o nasza uwagę i jednoczenie ukazuje, że mimo iż mamy XXI wiek, kobiety wciąż są traktowane w sposób urągający ich człowieczeństwo. Nie ma na to mojej zgody, jest za to polecenie dla przeczytania „Grzechów szejka”, warto wiedzieć jakie mamy szczęście drogie panie żyjąc w kraju, gdzie prowadzenie samochodu przez kobietę nikogo nie dziwi. Tylko tyle i aż tyle.  

Jakiś czas temu odbyłam rozmowę z przyjaciółką, która  marzyła o wyjeździe do słonecznego i gorącego Dubaju, do całego bogactwa, jakim ocieka to miasto położone w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Jednak to, co turysta widzi na zewnątrz nijak ma się do tego, co dzieje się w domach jego lokalnych mieszkańców. A o to, by ciekawski podróżnik się o tym dowiedział zadbał Tom Steinford w swoim reportażu o życiu i zasadach panujących w pałacu szejka. Porażająca prawdą, kłująca w oczy, niewygodna, miejscami przerażająca – taka właśnie jest ta lektura. I mimo, że skończyłam ją czytać wczoraj, to jej przesłanie ciągle do mnie wraca. I być może moje słowa trącają patosem, ale nie potrafię inaczej ich wyartykułować.

Nieprawdopodobnie rzetelna była to książka ukazująca, że to błyszczące, mieniące się nowoczesnością i pyszniące się wspaniałymi widokami miasto, znajduje się wciąż pod wpływem ortodoksyjnego patriarchatu, który ustanowił prawo, traktujące kobiety, jako ludzi drugiej kategorii.

Nie sądzę abym mój głos w tej recenzji cokolwiek zmienił na świecie w tym zakresie, ale też nie mogłam nie napisać nic na ten temat po przeczytaniu „Grzechów Szejka”. Dajcie znać, czy macie podobnie wstrząsające odczucia po przeczytaniu tej książki?