Gra w ludzi

Kiedy zakończyłam czytać książkę Evy Minge o tytule “Gra w ludzi” było mi absolutnie niedobrze. Czułam się brudna. Zgorszona. Emocjonalnie przeorana. Książka podejmuje niezwykle trudny i ważny temat, z którym konfrontacja jest jedną z najbardziej emocjonalnych rzeczy, jakie przeczytałam w swoim życiu.

Nie miałam zbytnio ochoty sięgać po tę książkę. W internecie naczytałam się bardzo wiele złych opinii, słyszałam też od znajomej, która jest ogromną fanką powieści thrillerowych, że “Gra w ludzi” to nic specjalnego. Na dodatek nie mam w zwyczaju czytać debiutów, a tym bardziej napisanych przez znanych ludzi - wolę wybierać książki, których autorzy mają na swoim koncie jakiś dorobek i są one “sprawdzone”. Co więc mnie skłoniło, żeby sięgnąć akurat po tę książkę? Otóż, bardzo zaintrygował mnie opis znajdujący się na jej tyle. Nie zdradza on zbyt wiele, ale wydaje się interesujący - oto znana projektantka mody pisze książkę, w której przybliża ciemną stronę świata bogaczy. No przyznajcie - sami też złapalibyście się na taki haczyk.

Główna bohaterka, Ania miała bardzo ciężkie życie. Ma, co prawda plan, jak sobie je ułożyć tak, aby wieść je szczęśliwie, ale wkrótce rzeczywistość zweryfikuje jej plany. Z marzycielskiego świata brutalnie zostaje wpędzona w okowy bycia “przykładną partnerką” i “kochającą matką”. Może nieco hiperbolizuję pisząc w taki sposób, ale nie da się zaprzeczyć, że dla Ani, był to swego rodzaju wyrok skazujący na “szare życie”.

Wszystko się odmieni wraz z pewną sprawą, w której udział bierze policja. Anna decyduje się na pomoc w sprawie - i to nie byle jaką. Jej szef uwikłany jest w niebezpieczne i mroczne interesy. I to właśnie Anna musi zbadać, co dokładnie się takiego dzieje.

Ta infiltracja odsłoni mroczną stronę życia “elit”. Grupowe orgie, hazard, zezwierzęcenie oraz przemoc jest na porządku dziennym. Eva Minge raczy swego czytelnika bardzo dosadnymi (momentami wręcz pornograficznymi) opisami. Jej historia ocieka brudem i mrokiem, ciężko jest jakkolwiek zaakceptować, czy przemilczeć to co dzieje się na kartach książki. Momentami czytałam ją z wyjątkowym obrzydzeniem i niechęcią. Autorka zdecydowanie naruszyła pewne tabu i wypróbowała granice mojej strefy komfortu. Żeby nie było - nie jestem takim zabiegom czy historiom całkowicie przeciwna. Wręcz odwrotnie - uważam, że zadaniem literatury jest próbować poruszyć czytelnika, a ta książka wywiązuje się z tego bardzo dobrze.

Widzę też w “Grze w ludzi” pewne wady, które można zganić na fakt, że książka jest debiutem. Niektóre rzeczy nie wydawały się logiczne i rozwiązane w satysfakcjonujący sposób, kilka ciekawych wątków zostaje podjętych, ale tak naprawdę nie doczekuje się rozwiązania. Dialogi też momentami pozostawiają wiele do życzenia. Na szczęście nie są to wady, które kompletnie przysłaniają mój pozytywny odbiór tego dzieła. Zostałam zaskoczona tym jak sprawnie napisana jest to książka i jak wiele dojrzałości pisarskiej ma w sobie autorka. Mam nadzieję, że ma zamiar kontynuować swoją literacką przygodę, a jej książki będą tylko lepsze i lepsze. Daję więc tej powieści naciągane 4 gwiazdki. I uważam, że “Gra w ludzi” to powieść, którą warto się zainteresować.

Bardzo mnie zaskoczył fakt, że Eva Minge napisała swoją pierwszą powieść. Coś tam swego czasu słyszałam o jej twórczości jako projektantki mody (choć nigdy się nie zagłębiałam w ten temat) i szczerze byłam zaintrygowana, co ją skłoniło do tego, żeby podzielić się ze światem swoją twórczą historią. Tym bardziej było to dla mnie interesujące, zważywszy na opis książki i domniemany temat, który porusza. Powiedzieć, że sięgając po “Grę w ludzi” byłam zaintrygowana, to jak nic nie powiedzieć.

Najbardziej szokuje i zaskakuje mnie fakt, że książka napisana jest na podstawie realnych historii zbieranych przez lata przez Evę Minge. Biorąc pod uwagę co się w tej książce wydarza i jakie historie są przytoczone, nie mogę nie docenić ogromnej odwagi autorki. To historie, które są naprawdę szokujące i odbierające mowę. Przez całą lekturę było mi cały czas niedobrze.

Choć głównym celem autorki jest opowiedzenie historii o blichtrze i zepsuciu “wyższych sfer”, historia skupia się na Annie, młodej, dość przeciętnej dziewczynie. Przytaczane są krótkie dzieje jej dotychczasowego życia - nie było ono zbytnio szczęśliwe. Ma jednak plan na to, żeby choć trochę odmienić swój los i sprawić, by ogólnie żyło jej się lepiej. To jednak nie będzie takie proste, bo życie podłoży jej wiele kłód pod nogi. Splotem przypadków angażuje się m.in. do sprawy policyjnej, w której otrzyma zadanie spenetrowania środowiska bogaczy. Dodajmy - bogaczy wykorzystujących innych ludzi i nadużywających swojej władzy.

Przyznam szczerze, że nie do końca kupiłam postać Ani. Wydawała mi się niestety zbyt prosto i stereotypowo opisana. Właściwie to mam nawet wrażenie, że jej opowieść jest tutaj tylko pretekstem eksploracji tematu, który sobie podjęła autorka. Jej wątek oczywiście można było rozegrać lepiej i sprawić, że naprawdę chce się tej postaci kibicować. Ja niestety tego nie czułam.

To co jest mocą i motorem napędowym całej tej historii to właśnie wspomniane “zepsucie”. Eva Minge nie oszczędza swoich czytelników i z dokładnością “dokumentalistki” obrazuje wszystkie okropieństwa, jakie może się dopuścić człowiek na innym człowieku. Jeśli więc jesteście wrażliwi na takie kwestie jak przemoc, czy wykorzystywanie ludzi, to może sobie lepiej odpuśćcie tą książkę.

W ogólnym rozrachunku była to naprawdę potrzebna książka. Choć “Gra w ludzi” sprzedawana jest jako prosty thriller - nie dajcie się zwieść. Być może Eva Minge napisała właśnie najważniejszą książkę w dziejach współczesnej Polski. Podejmuje temat bardzo wrażliwy i trudny do opowiedzenia, ale jednak według mnie wychodzi z tego starcia z obronną ręką. Myślę, że warto dać szansę tej książce i przekonać się na własnej skórze, czy również uważacie, że to bardzo ważna książka.