Gabriel Garcia Moreno

Gabriel García Moreno, dwukrotny prezydent Ekwadoru, zginął tragicznie 6 sierpnia 1875 roku, niemal zapomniany dziś, choć w drugiej połowie XIX wieku jego nazwisko było na ustach wielu na całym świecie. Był bliskim przyjacielem papieża Piusa IX i jednym z nielicznych, którzy otwarcie przeciwstawili się grabieży i likwidacji Państwa Kościelnego w 1870 roku. Moreno wyróżniał się jako być może jedyny w pełni katolicki przywódca w nowożytnej historii.

Podobnie jak inne kraje Ameryki Łacińskiej, Ekwador zmagał się z wewnętrznymi konfliktami i interesami partykularnymi, które odciągały go od katolickiej wiary, przy czym tzw. elity popadały w dechrystianizację i dążyły do rewolucji. García Moreno, będąc wykształconym prawnikiem, błyskotliwym adwokatem i niebezpiecznym dla przeciwników polemistą, stanął na czele ruchu, który usunął „szerszenie Rewolucji” od władzy. Podczas pierwszej kadencji prezydenckiej (1861-1865) wprowadził istotne reformy. Po ponownym wyborze w 1869 roku, przeprowadził gruntowne zmiany, w tym ustanowienie nowej konstytucji zatwierdzającej katolicyzm jako jedyną religię państwową, co zharmonizowało prawa kraju z nauką społeczną Kościoła.

W 1873 roku García Moreno, wspólnie z arcybiskupem Quito, oficjalnie poświęcił Ekwador Najświętszemu Sercu Jezusa, co przyczyniło się do znaczącej przemiany kraju na wielu płaszczyznach. Jednak jego wrogowie, nie przestając knuć przeciw niemu, przygotowali zamach. Gabriel García Moreno, przewidując nadchodzący los, udał się przed śmiercią do kościoła na adorację Przenajświętszego Sakramentu. Zamachowcy czekali na niego, a po wyjściu ze świątyni został bestialsko zaatakowany. Ostatnie słowa García Moreno brzmiały: „Dios no muere!” (Bóg nie umiera!). Książka o jego życiu i dokonaniach czyta się jak wartką opowieść historyczną, pełną dynamicznych zwrotów akcji i poruszających wydarzeń.