Gabinety, pracownie, mieszkania pisarzy i artystów w literaturze XIX i XX wieku

Które warsztaty w Krakowie odwiedzała Maria Konopnicka? Dlaczego Stefania Chłędowska z niechęcią oglądała rekwizyty w pracowni Hansa Makarta? Co przyciągało Józefa Ignacego Kraszewskiego do paryskich warsztatów polskich artystów? Jakie są powiązania między Emily Dickinson a św. Teresą z Avili? Dlaczego panuje przekonanie, że pracownia jest odbiciem duszy artysty? Którego twórcę zainspirował opis domu w Auteil Edmonda de Goncourt? Dlaczego Mario Praz, włoski anglista i miłośnik sztuki, postrzegał siebie jako żyjący eksponat muzealny? Czy dziecinny pokój na Manhattanie odzwierciedla horror vacui? W jakich okolicznościach warsztat artysty staje się tematem filozoficznej refleksji, a kiedy staje się tylko tłem dla akcji powieściowej? Te i wiele innych pytań znajdzie odpowiedź na kartach książki skierowanej zarówno do specjalistów takich jak literaturoznawcy, historycy sztuki i badacze obyczajów, jak i do miłośników dobrej literatury i kolekcjonerów książek. Tematem przewodnim tej publikacji są wyobrażenia gabinetów, pracowni oraz domów pisarzy i artystów w literaturze polskiej i zagranicznej z ostatnich dwustu lat.

Książka Olgi Płaszczewskiej to fascynująca analiza, a zarazem pełna pasji lektura, łącząca historię sztuki z literaturą. To podróż przez nieokreślone, zamglone granice swoistego „ziemi niczyjej”, które niewielu odważa się opisać. To praca poświęcona wizerunkom artystów, pisarzy i poetów widzianych wewnątrz ich domów, pracowni i gabinetów. Osadzona w kontekście historii literatury, teorii sztuki i krytyki artystycznej, uzupełniona jest o wizerunki ludzi pióra. Jej celem jest uchwycenie funkcji i znaczeń oraz szkicowanie topologii przestrzeni rzeczywistej i fikcyjnej domu-warsztatu twórcy. Przedstawia wnętrza, będące niekiedy zamierzonym, a czasem nieświadomym obrazem osobowości artysty, symbolicznym zapisem jego duchowej fizjonomii oraz prezentacją określonego modelu tworzenia i zarysu filozofii sztuki.