Gabinet osobliwości

W historii Douglasa Prestona i Lincolna Childa przedstawionej w „Gabinecie osobliwości” Pendergast znajduje nową współpracownicę (znów pracownicę muzeum), Norę, z którą wyrusza na inspekcję piwnicy, w której pochowanych jest trzydzieści sześć osób zamordowanych ponad sto lat temu. To właśnie Nora znajduje cenną wskazówkę i usilnie próbuje dowiedzieć się, kto był mordercą. Szczególnie teraz, gdy morderstwa za sprawą jakiegoś naśladowcy zaczęły się powtarzać.

W miarę szybko domyśliłam się kto jest mordercą. Wow! Było to bardzo dziwne, bo w poprzednich książkach Prestona i Childa nie udało mi się tego dokonać. Miałam jednak spory problem, żeby wpaść na pomysł dotyczący motywu zbrodni. Są rozdziały z ofiarami, które przyprawiają o gęsią skórkę, i są też takie, gdzie do ostatniej chwili nie wiadomo, czy bohater przeżyje, czy nie. Podsumowując, autorzy są mistrzami w wywoływaniu dreszczów, strachu i zdziwienia, ale jednocześnie była to fascynująca lektura. 

Doszłam do wniosku, że ciekawie byłoby przeczytać o sprawie także z innymi agentami FBI, bo samego Aloysiusa niemal wielbię. Nie jestem jeszcze pewna co do Nory, bardziej interesowała mnie Margo i szkoda, że jej nie ma. Był natomiast Smithbeck, a to postać, którą czasem chciałabym udusić. Ale jednocześnie dzięki Bogu, że żyje, bo wpadłby w środek tajemnicy, w ciemność i znalazłby kogoś, kogo nie powinien był znaleźć na własną rękę. Autorzy pozostają wierni sobie, jeśli chodzi o kobiety-naukowców. Nora Kelly zastępuje Margo Green i unika kilku jej błędów. Nora Kelly ma osobowość wykraczającą poza "naukowca", ma swoje życie osobiste i temperament. Dalej, nie koniecznie czekała na Pendergasta, ale miała własną pracę do wykonania. Ponadto podobało mi się, że nie tylko ja, ale i ona wiedziała, że coś, co robi w danym momencie prawdopodobnie nie zadziała lub że brzmiało po prostu głupio.

To, co jest nieco irytujące (przynajmniej dla mnie), to około milion postaci pobocznych, które mają pojawić się tylko raz i tak nie są aż tak ważne dla akcji. Poza tym nigdy nie byłam fanką pisania kilku stron z punktu widzenia ofiary, która na koniec tych kilku stron zostaje bestialsko zamordowana. Albo coś w stylu: „Następnego ranka patolog sądowy, doktor Anyway, przyszedł na oddział patologii, wypił kawę, zbadał ciało, znalazł to i tamto i napisał o tym raport.” - tylko po to, żeby potem nigdy nie odegrać żadnej roli w całej książce.

Bardzo spodobał mi się opis Nowego Jorku pod koniec XIX wieku: ponure slumsy, samotne nastolatki z najbiedniejszych rodzin przygarnięte przez miejskie hospicja, nierówność, niepewność. W pewnym zakresie „Gabinet osobliwości” przedstawia system klasowy dawnych Stanów Zjednoczonych pozbawiony szans dla ciężko pracujących i cierpiących najniższych sfer.

Kolejnym ważnym elementem powieści jest to, co irracjonalne. Momentami czytelnik ma wrażenie, że pławi się w delirium, ale długie medytacje Pendergasta są sposobem na cofnięcie się w czasie i przeżycie atmosfery dzielnicy z lat osiemdziesiątych XIX wieku. W ten sposób trafia do hospicjum, w którym mieszkała 19-letnia Mary Greene, jedna z ofiar doktora Enocha Lenga. Literacka sztuczność może przeszkadzać, ale przyczynia się do oryginalności Pendergasta... 

Zdecydowanie warto zainteresować się tym tytułem. „Gabinet osobliwości” może zaspokoić dużą część zagorzałych wielbicieli thrillerów.

Formuła na życie wieczne - kto nie chciałby jej poznać i wykorzystać? Takie pytanie musi zadać sobie agent Pendergast w 3. tomie serii Pendergast, a odpowiedź na to pytanie jest równie okrutna, co niewyobrażalna.

Opis fabuły: Podczas prac budowlanych w Nowym Jorku zostaje odkryte przerażające skupisko zmaltretowanych kości. Pod koniec XIX wieku w Nowym Jorku grasował seryjny morderca, który za życia kierowany swoimi osobliwymi rządzami usuwał swoim ofiarom rdzenie kręgowe, aby znaleźć receptę na przedłużenie ich życia. Po doniesieniu w gazecie o tym makabrycznym odkryciu, popełniane są podobne morderstwa i Nowy Jork zaczyna ogarniać zbiorowa panika. Czy zabójca jest naśladowcą, czy też seryjny morderca z tamtych czasów wciąż żyje dzięki swojej formule? To naprawdę interesujące pytanie.

„Gabinet osobliwości” to trzecia część serii „Pendergast” autorstwa Douglasa Prestona i Lincolna Childa. Tą częścią autorzy zdołali mnie zadowolić swoją pracą, po tym jak niestety nie przypadła mi do gustu poprzednia część „Relikwiarz”. Książka zaczyna się emocjonująco, a dzięki ciekawej historii o tunelu, piwnicy i kościach nie mogłam odłożyć książki ani na chwilę. Preston i Child świetnie trafili w moje czytelnicze gusta. W miarę postępu książki stwierdziłam, że było kilka krótkich lapsusów, ale zostały one nadrobione emocjonującym finałem. Moim zdaniem Pendergast odgrywa tym razem nieco większą rolę, co bardzo mi się spodobało. Również tym razem wreszcie dowiadujemy się czegoś o osobistym pochodzeniu Pendergasta, co na razie zaspokoiło nieco moją ciekawość. Wciąż jednak jego prywatna strona pozostaje pod znakiem zapytania. Smithback natomiast jest jak stary znajomy, który w między czasie doprawiał książkę swoimi pochopnymi wypowiedziami, raportami i działaniami. Podobało mi się budowanie napięcia w trakcie czytania, choć miałam mały zgrzyt z rozwiązaniem kwestii sprawcy i jego motywów, bo wydały mi się trochę zbyt wydumane.

„Gabinet osobliwości” znacznie podnosi poziom w porównaniu do swoich poprzedniczek. Wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, zmienia się typ mordercy. Jeśli w „Relikcie” zabójcą był niezrozumiały stwór i jeśli w tomie drugim były to trudne do zrozumienia potwory, to tym razem morderca jest człowiekiem i chodzi po ulicach. Po drugie, Preston z Child rezygnują z nieśmiertelności niektórych postaci. O ile w innych książkach było jasne, że ekipa śledcza skupiona wokół głównych bohaterów przeżyje i może jedynie skończy z paroma zadrapaniami, to tym razem stają się naprawdę śmiertelni. W skład zespołu wchodzą tym razem Pendergast, dr Nora Kelly, Bill Smithback i Patrick O'Shaugnessy, a bilans to śmierć i 3 poważne obrażenia!

Mimo pewnych niedociągnięć, trzecia część serii „Pendergast” – „Gabinet osobliwości” - przekonała mnie do siebie i teraz z niecierpliwością zamówię kolejną książkę.

„Gabinet osobliwości" to powieść napisana przez Douglasa Prestona i Lincolna Childa, która przedstawia kolejny rozdział historii detektywa Pendergasta. To już trzecia powieść z tej serii, ale w mojej opinii – najlepsza z dotychczasowych.

Powieść rozpoczyna się od odkrycia masowego grobu na Manhattanie, na terenie, gdzie duża firma budowlana prowadzi wykopy pod budowę. Detektyw Pendergast natychmiast angażuje się w śledztwo z pomocą archeolog Nory Kelly. Dwójka odkrywa, że kości należą do zwłok zakopanych w okolicy od ponad wieku i wykazują ślady tortur. Wszystko komplikuje się, gdy zaczynają się morderstwa identyczne z tymi, które miały miejsce w przeszłości.

Czytanie tej brutalnej i naznaczonej mrokiem książki paradoksalnie sprawiło mi wiele radości. „Gabinet osobliwości" to jedna z tych pozycji, w które wciągnęłam się od pierwszej strony. Książka ma niesamowicie szybkie tempo akcji, które sprawiło, że nie mogłam przestać czytać, dopóki jej nie skończyłam. Mamy tajemnicę z nadprzyrodzonym akcentem, jak zwykle w cyklu o „Pendergaście”, a przynajmniej w pierwszych trzech książkach. Ponownie mamy tu motyw seryjnego mordercy, oraz intrygę związaną z odkryciem jego tożsamości. Z drugiej zaś strony mamy scenerię, która miesza przeszłość z teraźniejszością – momentami ta książka przypominała podróż w czasie do miasta Manhattan z końca XIX wieku, wycieczka po najbardziej nikczemnych i niebezpiecznych dzielnicach, odtwarzając atmosferę najbardziej niepokojącą. To było niesamowite doświadczenie.

Kolejnym punktem, na który warto zwrócić uwagę, a który wydał mi się bardzo interesujący, jest fakt, że autorzy bardzo szczegółowo ujawniają, czym były gabinety osobliwości. Gabinety te były rodzajem małych muzeów (właściwie uważa się je za „protoplastów" tych obiektów) organizowanych przez osoby prywatne, w których wystawiano wszelkiego rodzaju ciekawe przedmioty z całego świata (skurczone głowy, dziwne zwierzęta, przedmioty historyczne itp.). Gabinety te pełnią bardzo ważną rolę w historii.

Podobało mi się to, że w tej powieści dowiadujemy się nieco więcej o osobowości i życiu Pendergasta, ponieważ ten człowiek jest enigmą. Przez pierwsze dwie książki Lincoln Child i Douglas Preston jedynie musnęli pędzlem jego portret. Teraz jego postać wydaje się pełniejsza i nieco lepiej zarysowana, co zdecydowanie było na plus.

Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem, byłoby to: wciągająca. Wszystkie książki, które do tej pory przeczytałam w tej sadze są wciągające, ale myślę, że „Gabinet osobliwości" to ta, która do tej pory najbardziej mnie porwała i która najbardziej mi się podobała.

Podsumowując, pozostawiam wam rekomendację, aby przeczytać to dzieło. Ale aby nie było tak kolorowo, to na sam koniec podzielę się z wami wadą, która ta książka moim zdaniem. Wydaje mi się, że na końcu jest kilka momentów, które nawet w tym świecie wykreowanym przez duet Preston&Child, wydawały się przesadzone i niewiarygodne. Samo zakończenie było w porządku, ale myślę, że gdyby te kilka szczegółów zmienić, to mielibyśmy do czynienia ze skończonym arcydziełem. Niestety, te rzeczy mi na tyle przeszkadzały, że od końcowej oceny odejmuję pół punktu, wystawiając tej książce 4,5 gwiazdki.

Trzecia odsłona sagi kryminalnej z akcentami nadprzyrodzonymi autorstwa Lincolna Childa i Douglasa Prestona o sprawach detektywa Pendergasta. Po tym jak dwie pierwsze książki bezpośrednio ze sobą się łączyły i miały wspólne wątki, tym razem mamy do czynienia z książką samodzielną (ale która zdecydowanie lepiej wypada po znajomości dwóch poprzednich dzieł. „Gabinet osobliwości" rozpoczynają się w momencie, gdy podczas prac rozbiórkowych pod budowę nowego budynku, w piwnicy poprzedniego budynku zostaje odkrytych gros okaleczonych zwłok. Gdy wiadomość staje się publiczna dzięki dziennikarzowi Billowi Smithbackowi, którego znamy już z poprzednich książek, sprawa się komplikuje, gdyż wkrótce pojawia się nowy seryjny morderca o takim samym modus operandi, którego prasa nazywa Chirurgiem. Dlaczego obaj zabijają w ten sam sposób: nacięciem w dolnej części pleców, by wydobyć część rdzenia kręgowego? Agent FBI Pendergast, który już wcześniej interesował się odkryciami z XIX wieku, będzie miał pomoc archeolog Nory Kelly (nowa postać), aby połączyć przeszłość z teraźniejszością i spróbować rozwiązać zagadkę.

Każda z opowieści o agencie Pendergaście, którą do tej pory przeczytałam bardzo mi się podobały. Są to bardzo wciągające książki, które zaczynają się bardzo prosto, ale z czasem komplikują sprawę i wciągają czytelnika w skomplikowaną siatkę wydarzeń. Są to książki lekkie, z krótkimi rozdziałami i pomimo tego, że są dość długie, ma się wrażenie, że czytają się same. Jestem pewna, że gdybym miała więcej czasu na czytanie, to skończyłabym „Gabinet osobliwości" w dwa-trzy dni.

Dla mnie ci pisarze po raz kolejny zasługują na 5 gwiazdek. Child oraz Preston bardzo dobrze oddają strach, który czują ich bohaterowie oraz atmosferę, która panuje w tej historii. To coś, co przypominało mi momentami prozę Lovecrafta – z tym całym mrokiem, brudnymi ulicami, slumsami, pościgami w ciemnościach... Choć autorzy działają raczej na terenie science-fiction oraz kryminałów, to można się przy tej książce nieźle przestraszyć, jak przy jakimś horrorze.

Coś, co bardzo mi się podoba w tej sadze to sceneria. Jest ona osadzona (przynajmniej na początku) w Nowym Jorku, miejscu, które uwielbiam i do którego chciałabym się ponownie wybrać. Widząc jego odzwierciedlenie w tych książkach jest radością, to tak jakbyśmy znów tam byli. W tej książce otrzymujemy więcej informacji na temat Muzeum Historii Naturalnej i jest również podejście do niektórych dzielnic o niekorzystnych warunkach, ale fakt, że mówi o Nowym Jorku z XIX wieku, czyni go podwójnie interesującym, ponieważ możemy być świadkami, jak życie i miasto zmieniły się od tego czasu. Niektóre rozdziały zresztą sprawiają wrażenie opowiadania Poego lub Lovecrafta.

Bardzo ciekawa jest dla mnie również postać samego agenta Pendergasta, o którym wiadomo bardzo niewiele, ale w każdej książce odkrywamy nieco więcej o jego przeszłości. Jest to bardzo osobliwy i enigmatyczny człowiek, ale sprawia wrażenie niezwykle interesującego. 

Powieść czyta się świetnie i niezmiernie zachęcam do przeczytania tej książki. Tak jak wspominałam wyżej, przyznaję jej najwyższą notę.