Franciszek Ludwik, książę de Conti

Książka stanowi próbę zrozumienia stanowiska Franciszka Ludwika, księcia de Conti, w odniesieniu do jego kandydatury na tron polski. Do tej pory sądzono, że był zdecydowanie przeciwny temu pomysłowi. Autorka jednak nie ogranicza się jedynie do przedstawienia jego życia jako "obranego króla Polski". Stara się także pokazać, jak życie księcia krwi w drugiej połowie XVII wieku różniło się od działalności poprzednich pokoleń jego przodków, którzy również byli niepokorni i skłonni do przeciwstawiania się woli władców. Dzięki takiemu podejściu możliwe jest uchwycenie różnic w postawach królewskich kuzynów, członków rodu de Bourbon, na przestrzeni stu pięćdziesięciu lat — od czasów poprzedzających panowanie Henryka IV do początku XVIII wieku — oraz rozważenie motywów, które nimi kierowały. Miejsce Franciszka Ludwika na dworze wynikało nie tylko z jego pochodzenia, ale także z wpływu osób należących do najbliższego otoczenia królewskiego, którego skład był osobiście kształtowany przez Króla Słońce. Autorka pragnie również ukazać, jak równowaga sił na dworze była utrzymywana decyzjami monarchy i czy decyzje te były arbitralne, czy też miały na nie wpływ interesy oraz wpływy różnorodnych osób, a także cele polityczne.