Dziedzictwo PRL. Co nam zostało z tamtych lat

Książka zmusza do refleksji nad Polską Rzeczpospolitą Ludową (PRL) i jej wpływem na współczesne czasy. Analizuje, co z przeszłości przeniknęło do III Rzeczypospolitej i zastanawia się, jak wyglądało życie codzienne Polaków w okresie stalinowskim, a także jakie były realia odbudowy Warszawy po zniszczeniach wojennych. Czytelnik dowiaduje się o warunkach pracy, mieszkaniu, codziennych nawykach życiowych i sposobach ubierania się mieszkańców stolicy.

Autor nie unika trudnych tematów związanych z mitami żywymi w społeczeństwie i kwestionuje, czy mentalność homo sovieticus tkwi w obywatelach kraju. Poruszane są aspekty związane z polityką, kulturą, obyczajami i zjawiskami społecznymi, oferując szeroki ogląd na życie w PRL oraz przemiany, jakie zaszły po upadku tego systemu.

Refleksje autora krążą wokół dziedzictwa PRL, które manifestuje się poprzez postawy roszczeniowe wobec państwa, skłonności autorytarne czy nieufność wobec zasad demokracji. Tendencje takie jak unikanie odpowiedzialności czy brak szacunku dla prawdy są inne wciąż odczuwalne skutki tamtego okresu. Wspomnienia te nasuwają pytanie, czy przez minione lata ukształtował się naród „peerelowski”.

W latach dziewięćdziesiątych Zbigniew Brzeziński prognozował, że opuszczenie przez Polskę wpływów komunizmu zajmie tyle, ile sam system trwał - około czterdziestu pięciu lat. Początkowo sceptycznie oceniane, z perspektywy czasu okazuje się, że jego słowa były realistyczną oceną sytuacji. Niełatwo jest bowiem zburzyć struktury tak wszechobecne jak komunizm, który odgrywał rolę światopoglądową, ideologiczną, polityczną i ekonomiczną. Te refleksje prowadzą do konstatacji, że mimo braku egipskiej niewoli, Polacy przez czterdzieści pięć lat doświadczali rzeczywistości, z której wyzwolenie się nie jest takie proste i szybkie.