Dylemat

<p>Jeśli chodzi o suspens, to “Dylemat” jest torturą, ale potraktowaną z absolutną finezją i słodyczą, że ma się wrażenie unoszenia się na małej chmurce, mimo że wie się, że zaraz spadnie się z wysokości, a upadek będzie bolał.</p><p>B.A. Paris zaprasza nas na przyjęcie urodzinowe, podczas którego wszystko, lub prawie wszystko, pójdzie zgodnie z planem... Livia Harman zaprosiła setkę gości, rodzinę, przyjaciół i bliskich współpracowników, aby uczcić swoje czterdzieste urodziny. To wyjątkowy dzień, do którego przygotowuje się od bardzo dawna. To wręcz marzenie z dzieciństwa, które miało zastąpić wesele, którego nie miała przy okazji własnego ślubu. To prawdziwa obsesja, która z czasem narastała... W przygotowaniach wspiera ją mąż Adam, a także syn Josh, natomiast córka Marnie, która studiuje w Hongkongu, jest zbyt zajęta poprawkami na studiach. Choć przyjęcie zapowiada się wspaniale, to dzięki naprzemiennym rozdziałom z punktu widzenia Livii i Adama stopniowo zrozumiemy, że w tej pozornie idealnej amerykańskiej rodzinie coś zdecydowanie nie gra... Livia, która powinna cieszyć się na to długo wyczekiwane przyjęcie, skrywa tajemnicę, która podkopuje jej pewność siebie. Dlaczego unika córki, a nawet woli, żeby jej dziś nie było? Co do Adama, bardzo szczęśliwy, bo wreszcie może spełnić marzenie swojej żony, przygotowuje wielką niespodziankę. Marnie ma wrócić z Hongkongu na urodziny swojej matki! Ale jej lot się spóźnia… Sprawy przybierają coraz gorszy obrót... Plotka głosi, że przy wylocie z Kairu rozbił się samolot... Adam ma wątpliwości, ale wydaje się niemożliwe, żeby Marnie była w tym samolocie... Gdyby tylko mógł się od niej dowiedzieć, byłby spokojniejszy... Ale swoje wątpliwości zamierza zachować dla siebie, nie mówiąc o nich Livii, jaki jest sens psuć jej wieczór?</p><p>Muszę przyznać, że jak na pierwszą książkę B.A. Paris, którą miałm okazję przeczytać, jestem pod dużym wrażeniem napięcia psychologicznego, które emanuje z tej historii. Wina jest tematem tej powieści, bolesnej powieści, która przypomina mi w tym sensie niektóre książki Laury Kasischke, gdzie jesteśmy świadkami introspekcji bohaterów w uścisku bardzo skomplikowanych uczuć. W “Dylemacie” para stara się chronić siebie nawzajem, oszczędzić sobie strachu, bólu czy rozczarowania, ale katastrofa, której oczekujemy na każdej stronie, w końcu nadchodzi i wszystko zmiata.</p><p>Czułam bardzo dużą empatię j do postaci Adama. W każdej sekundzie stawiałam się na jego miejscu i wiem, że równie dobrze mogłabym zareagować tak jak on. Każda jego decyzja, podjęta w celu oszczędzenia żony, popycha go głębiej w desperacką sytuację. Można by użyć określenia thriller domowy, aby skategoryzować tę książkę, niemniej samo zakończenie, biorąc pod uwagę, że jest to thriller, nieco mnie rozczarowało. Koniec końców „Dylemat” określiłabym prędzej jako bardzo udany dramat psychologiczny. Zdecydowanie podobał mi się sam pomysł na książkę i zabawa przy niej była przednia!</p><p>Na końcu musze nadmienić, że kupiłam tę książkę za zaledwie 8 zł w stanie widoczne ślady. Mimo tego mój egzemplarz był naprawdę w przyzwoitym stanie. Takie zakupy to wcześniejszy black friday. Dzięki skupszop! &lt;3</p>

<p>Tym razem do moich rąk trafiła kolejna propozycja od bestsellerowej B.A. Paris. „Dylemat”, przy którym zadamy sobie pytanie. Jak wiele byśmy zrobili, aby zapewnić ukochanej osobie kilka dodatkowych chwil szczęścia.&nbsp;</p><p>Livia chce zorganizować naprawdę duże przyjęcie z okazji swoich czterdziestych urodzin. Marzyła o tym od tak dawna i wreszcie nadszedł ten czas. W tym przyjęciu wezmą udział wszyscy jej przyjaciele i rodzina, oprócz jej córki Marnie. Wynika to z faktu, że studiuje ona w Hongkongu. Potajemnie Livia odczuwa ulgę, że Marnie nie może przyjechać. Musi bowiem zdradzić swojemu mężowi, Adamowi, tajemnicę związaną z córką. Livia chce poczekać z tym do czasu po imprezie, żeby mogli się jeszcze razem cieszyć. Za to Adam chce wyprawić żonie idealne przyjęcie urodzinowe. W tajemnicy kupił dla ich córki Marnie bilety lotnicze, żeby mogła uczestniczyć w przyjęciu u matki. Jednak tego szczególnego dnia Adam otrzymuje straszną wiadomość. Jest bardzo zmieszany. Czy powinien powiedzieć Livii i odwołać przyjęcie? A może nadal chce, by była szczęśliwa tak długo jak to tylko możliwe?&nbsp;</p><p>Po pierwsze, chcę powiedzieć, że nie rozumiałam, dlaczego impreza była tak bardzo na czasie. 20 lat planowania, 20 lat oszczędzania na nią. To jest typowo amerykańskie. Miałam nadzieję, że impreza szybko się skończy, ale trwała prawie do samego końca książki. Jednak historia nie dotyczyła tylko imprezy. Ujawniła rodzinną tragedię, tajemnice, radzenie sobie z żalem i smutkiem. W „Dylemacie” pojawiło się wiele postaci, które były ważne dla bohaterów. To właśnie ich bliscy przyjaciele byli potrzebni w tych trudnych chwilach. Bardzo podobały mi się relacje między bohaterami. Bezgraniczna miłość między Livią a Adamem. Relacja ojciec-córka między Adamem a Marnie. Relacja ojciec-syn między Adamem i Joshem, która ewoluowała przez całą historię. Relacja między Adamem a jego ojcem, który zawsze wiedział jak przytulić swojego dorosłego już syna. Przyjazna relacja między Adamem a Nelsonem, która była bardziej braterska - ta podobała mi się chyba najbardziej.</p><p>Ostatnie rozdziały absolutnie mnie zmiażdżyły. B.A. Paris w brawurowy sposób opisała tragiczne sytuacje przepełnione smutkiem, a ja poczułam tylko ułamek tego, co muszą przeżywać ludzie w takich chwilach.</p><p>„Dylemat” nie jest tym, co uznałabym za thriller czy tajemnicę. Są tam pewne elementy ocierające się o te gatunki, ale nacisk położony jest zdecydowanie na analizę relacji rodzinnej i jej rozwój. Ta para cierpi na poważny brak komunikacji i podczas gdy każda decyzja, którą podejmują, jest pozornie w dobrej intencji, prowadzi do większego bólu serca niż być może byłoby inaczej. Jak we wszystkich książkach B.A. Paris, postacie są dobrze rozwinięte i dialog jest solidny.&nbsp;</p><p>Naprawdę płakałam przy ostatnich rozdziałach. Takie wydarzenia nie mogą pozostawić nikogo obojętnym. Głupi zbieg okoliczności, trudność przyznania się do tak bolesnej prawdy. Za emocje towarzyszące końcówce daje 5 gwiazdek.</p>