Dwa razy czerwiec

W okresie od 1976 do 1983 roku, w Argentynie panowała wojskowa dyktatura, która doprowadziła do śmierci około trzydziestu tysięcy osób. Wiele z tych ofiar to młodzi ludzie angażujący się w opozycję wobec reżimu lub po prostu niewygodni z powodu swoich poglądów. Znikali bez śladu, często brutalnie eliminowani – wrzucani do rzek z samolotów bądź porywani z ulicy i transportowani w nieznane miejsca w samochodach bez tablic rejestracyjnych. Dzieci urodzone w więzieniach były odbierane matkom i przekazywane do adopcji oprawcom reżimu.

"Dwa razy czerwiec" to książka, która mierzy się z trudną przeszłością brutalnej dyktatury w unikalny sposób, nie ułatwiając czytelnikowi łatwego podziału na oprawców i ofiary. Kohan bezlitośnie pokazuje, jak przeciętni obywatele zostają wciągnięci w tryby systemowego okrucieństwa. Na oczach czytelnika bezimienny narrator, młody wojskowy, ukazuje swoje przywiązanie do dyscypliny i hierarchii, co ułatwia mu oraz jego współsprawcom dehumanizację torturowanych przeciwników. Masowe zbrodnie są często wymazywane przez posługiwanie się biurokratycznym językiem, pozwalającym na mentalne odcięcie się od dokonywanych czynów.

Kohan przypatruje się mrocznej stronie ludzkiej natury, zmuszając czytelnika do konfrontacji z obrazami, które trudno znieść. W tej narracji zwłaszcza kobiety stają się ofiarami najokrutniejszej przemocy, lecz to one również stanowią najzacieklejszy opór wobec reżimu, podczas gdy reszta społeczeństwa pozostaje uśpiona. Terror rządów junty zestawiany jest z narodową fascynacją mistrzostwami świata w piłce nożnej, stanowiąc metaforę społecznego ucieczki od odpowiedzialności.