Dusze czyśćcowe

Wilk.
Złowrogi
Krwiożerczy.
Czekający na swoją ofiarę. W ukryciu. Osacza ją karmiąc się jej strachem...

Krościenko. Mały domek położony nad doliną zdala od ludzkich oczu. Wokoło tylko las i biel śniegu roztaczający swój blask na całą okolicę.

Jan Stec uwikłany w morderstwo zostaje wypuszczony na wolność i zawieziony do domku w górach, aby tam zmagać się ze swoim alkoholizmem i napisać książkę o prawdziwych wydarzeniach feralnej nocy.
To, co tam przeżywa, jest swojego rodzaju pokutą, za pijackie życie, która doprowadza go niemal do obłędu. Błądząc między jawą, a snem, między życiem, a śmiercią Stec próbuje przetrwać w świecie, którego nie zna. Ogarnia go ciemność.
Mrok duszy i ciała.

A jedyne co dostrzega to droga bez końca, bez wyjścia, bez możliwości ucieczki.

I szepty. Wchodzące w jego głowę. Odbijające się od ścian. Oskarżające.
Bezradność, ciemność i mrok. Otaczyły go ze wszystkich stron jak wataha groźnych wilków.

A z ciemności wyłonił się ON. Niebezpieczny. Niewyraźny. Drapieżny...

Dusze czyśćcowe to książka pełna emocji. Autor w szczególny sposób ukazał psychikę bohatera uwikłanego w chorobę alkoholową. Jego zmagania z brakiem trunku we krwi powodują, że bohater jest na granicy. Granicy swojej świadomości, granicy prawdy o sobie, granicy swojej wytrzymałości, granicy między piekłem, a niebem... Sam już nie wie, co jest prawdą, a co złudzeniem.
A może to tylko zły sen, z którego zaraz się obudzi? Albo jakaś alternatywna rzeczywistość?

Niesamowita historia, w której mrok miesza się z szaleństwem. Stojąc w obliczu siły gorszej od śmierci, możemy się poddać, albo stoczyć walkę z samym diabłem... Co zrobisz kiedy staniesz z nim oko w oko?