Doczepki Eseje i szkice literackie

Mieczysław Dąbrowski w swojej książce podejmuje znaczące tematy, które od lat przewijają się w jego naukowym dorobku. Skupia się na literackiej Mitteleuropie oraz europejskim modernizmie, zwłaszcza tym środkowoeuropejskim, zestawionym z jego postmodernistycznym przekształceniem. Omawia komparatystykę, literaturę migracyjną i zjawisko postkolonializmu, a także imagologię i geopoetykę, wplecione w jego autorski, porównawczy projekt badań nad doświadczeniem "międzykulturowym" oraz sposobami, w jakie jest ono wpisywane w teksty.

Znaczną część książki autor poświęca współczesnej twórczości migracyjnej, która ujawnia się na pograniczach literatury krajowej i globalnej. Dąbrowski proponuje, by postrzegać ją jako "tekst międzykulturowy", będący w opozycji do dominującego, narodowo-patriotycznego kodu estetycznego, a zarazem wrażliwy na transformacje w zakresie podmiotowości. W książce docieka źródeł transnarodowego odrodzenia literatury polskiej, szukając znaków, które mogłyby świadczyć o odejściu od utartych wzorców mainstreamowej literatury.

Szczególnie interesujące są fragmenty dotyczące tożsamości współczesnego migranta oraz jego egzystencji w obcej kulturze, z uwzględnieniem opresyjnej roli języka kraju zamieszkania w doświadczeniu migracyjnym i jego literackim przedstawieniu. Wybierając teksty z ostatnich kilkunastu lat, Dąbrowski nie tylko je zachowuje, ale też łączy, ujawniając krytyczny ładunek, który wyraża sprzeciw wobec "uwodzicielskich haseł narodowej wielkości i niezależności".

Dąbrowski przyjmuje zdecydowanie ironiczną postawę wobec omawianych kwestii, lecz jego ironia nie oznacza obojętności. Autor porusza ważne zagadnienia dotyczące kolektywnej tożsamości Polaków oraz ich podmiotowości i samoświadomości, w sposób, który skłania do refleksji nad współczesnymi realiami i wyzwaniami, z jakimi się mierzymy.