Cztery szlachetne prawdy, Motywy buddyjskie...

Ta książka stanowi próbę pogłębienia literackiej i polonistycznej analizy poprzez zbadanie, jak motywy buddyjskie przejawiają się w różnych utworach literackich. Motyw buddyjski rozumiany jest tutaj jako element świata przedstawionego w literaturze, taki jak wydarzenie, przedmiot czy sytuacja inspirowane buddyjskim światopoglądem. Co ciekawe, wielu twórców omawianych w publikacji nie miało świadomości istnienia buddyzmu lub posiadało na jego temat jedynie szczątkowe informacje, co nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę, że dogłębna recepcja buddyzmu w Europie rozpoczęła się dopiero w drugiej połowie XIX wieku.

Książka oferuje analizy różnorodnych tekstów pisanych po polsku, od artystycznie rozwiniętych dzieł jak bajki, poematy i dramaty, po mniej złożone formy literackie, takie jak relacje z podróży czy wspomnienia. Przykłady zaczerpnięte są zarówno od klasyków literatury polskiej, jak Piotr Skarga, Ignacy Krasicki czy Juliusz Słowacki, jak i mniej znanych autorów takich jak Sebastian Piskorski czy Agaton Giller. Celem jest pokazanie, jak różnorodne ścieżki pozwalały motywom buddyjskim przenikać do polskiej kultury, gdzie były rozpoznawane jako obce, a następnie integrowane w polskim systemie wartości.

Mimo że obraz tych motywów jest często fragmentaryczny, przesycony chrześcijańskimi i europocentrycznymi wyobrażeniami oraz czasem zniekształcany przez idealizację lub krytykę, buddyzm stopniowo ujawniał się w literaturze staropolskiej, okresie oświecenia oraz romantyzmu. Każda z tych epok przyczyniała się do nowego odkrycia i zrozumienia tej egzotycznej filozofii.