Czas namiętności

Anna, kobieta o szarych oczach i siwych włosach, wiedzie spokojne życie będąc psychologiem w klinice. Jej codzienność polega na wspieraniu pacjentów w radzeniu sobie z wyzwaniami związanymi z miłością i związkami, chociaż sama nigdy nie zaznała prawdziwej namiętności. W końcu maja jej życie nabiera nowego tempa, gdy niespodziewanie doświadczy intensywnych uczuć.

Pewnego dnia, spotyka Adriana, który wyznaje jej: „Kiedy zobaczyłem cię na ulicy, pomyślałem, że jesteś najpiękniejszą kobietą na świecie.” Anna nie potrafi uwierzyć w jego słowa, myśląc o sobie: „To przecież niemożliwe. Mam pięćdziesiąt sześć lat i nawet nie stosuję makijażu!”

Adrian jednak dostrzega w Annie coś więcej niż tylko fizyczne piękno. Ceni jej mądrość, dobroć oraz chęć niesienia pomocy innym. Zauważa jej szlachetną twarz, szarozielone oczy oraz delikatne usta, które potrafią ukoić jego niepokoje. Opisuje, jak jej obecność wzbudza w nim uczucia przypominające kwitnące niezapominajki, które zdają się czekać na Annę od całych dziesięcioleci.